Δευτέρα, 17 Αυγούστου 2009. Πολύ ή λίγο? Θα τα βάψω όλα μωβ τώρα που θα φύγω από εσένα. Κουρτίνες, σεντόνια, τοίχους, χαλιά. Και θα βυθιστώ σε αυτό το γλυκό σκοτάδι. Που έχει τη γεύση της τούρτας σοκολατίνας που σε λιγώνει. Τη γεύση που έχει ενα στριφτό τσιγάρο. Το ρουφάς, το ρουφάς νομίζεις πως σε γιατρεύει αλλά σε σκοτώνει.

8230;Είπα να λείψω κανα δυο χρόνια και γαμήθηκαν στα spam και στα τσοντο-links. And, so this is Christmas. And what have we done. 8230;Με την Γιώτα γνωριστήκαμε αρκετά χρόνια πριν ,απλοί φίλοι στην αρχή ,και μέχρι τώρα με μια αραιή στον χρόνο συμπάθεια που μας στριφογυρίζει κάθε φορά που συναντιόμασταν . Μία ατέλειωτη καύλα με τελειωμένα αισθήματα που σπαρταράνε πεθαίνοντας μαζί με τα λαχανητά της ένα απόγευμα Τετάρτης .

Χωρις Βαστιλη, χωρις αναθεμα, χωρις τα χειλη τα σφιγμενα. Τετάρτη, 21 Οκτωβρίου 2009. Κι αν πασχίζουμε να την κάνουμε γκρι. Κι είναι ακόμα πιο ωραία η γαλάζια θάλασσα. Κάτω από το φως του ήλιου την αυγή, με τις πορτοκαλί. Ανταύγειες πάνω στις ράχες των κυμάτων! Για ένα καλοκαίρι που δεν θέλω να τελειώσει! Πάντα είχα πρόβλημα αποχωρισμού με τα καλοκαίρια! Είμαι εκτός χρόνου πάλι! .