Usłyszałem, że drzwi do mojego pokoju otwierają się. Ostre światło nie pozwalało mi otworzyć ich szerzej. Przez mgłę wyłonił się sylwetka z bordowym ubraniem. Podeszła do mojego łóżka i wyciągnęła z pod niego stołek głośno nim szurając. Starałem się nie okazywać jak bardzo bolał mnie ten dźwięk. Drzwi ponownie się zasunęły i do pokoju weszła Margaret. Jak zdrówko? Lekko podniosłem się .

Szablon stworzony przez Arianę dla Wioski Szablonów. Say Where, Say When. Kiedy zgasło słońce - Chapter 5. All the secrets that you keep. A może złapałam jakiegoś wirusa? A może była to tylko kolejna wymówka, żeby nie skupiać się na lekcji? Rozejrzałam się po klasie. Prawie nikt nie zwracał uwagi na to, co mówi nauczycielka.

Miśki nadszedł ten czas żebym zawiesiła bloga ponieważ nie ma już Tajemnic Domu Anubisa i to za bardzo nie ma sensu,a ja nie mam weny żeby pisać dalej. Wiem że czekaliście długo na nowy rozdział,ale on się nie pojawi znaczy się może się pojawi,ale nie w najbliższym czasie. Sobota, 12 lipca 2014. Cała Sibuna czyli jedenaście osób siedzimy w pokoju który jest pusty w Anubisie. Dobra ludzie znalazł ktoś coś? Ej on w przes.

Piątek, 6 listopada 2015. Otwieranie butelki wody umysłem byłoby zdecydowanie łatwiejsze. Gapiłam się w doniczkę wypełnioną ziemią i nasionkami roślin. W końcu stwierdziłam, że to na nic i zabrałam swoją doniczkę na spacer.

Przepraszam Was wszystkich za moją nieusprawiedliwioną nagłą nieobecność.

Dwie osoby mogą dochować tajemnicy, jeśli jedna z nich nie żyje. Sobota, 3 maja 2014. Coraz częściej myślę, że jemu odbija.

I może jeszcze środki nasenne. Kelner zapisuje każde jej słowo, kiwa głową i odchodzi. A teraz to miejsce jest puste. Nie wierzę, że się pokłóciliście. Coś się stało? Tak bardzo nigdy się nie spóźniał. A ty nigdy nie przychodziłaś tu sama. Proszę, nie psuj mi tego.

Więc to chyba tyle z moich pożegnań. Jeśli ktoś ma pomysł na dokończenie historii mogę mu oddać bloga, oczywiście jeśli ktoś będzie chętny, a póki co będę tu zamieszczać info o nowych notkach na moim nowym blogu i mam nadzieje, ze znajdzie się na niego tyle cudownych czytelników jak na tego bloga. Także do zobaczenia i miłych wakacji. Ostatnia wersja zwiastunu którą postanowiłam sobie przerobić na taki zwiastun pożegnalny.

Sobota, 31 sierpnia 2013. Jerome to mój kolega i po tylu latach znajomości nie mogę za nim nie tęsknić. Trochę za bardzo odbiegam od tematu. Nie sądze byście chcieli słuchać o moich wewnętrzynych rozstrojach, więc chyba możemy to wszystko pominąć. W środku roztaczał się przyjemny zapach kawy i cynamonu.