Niedziela, 13 września 2015. Około trzeciej nad ranem po sali szpitalnej rozniósł się przeraźliwy krzyk - ten, który znałem tak dobrze sprzed kilku miesięcy, tyle że nabrał on nowych brzmień. Kiedy to próbowałem ją obudzić, a cała horda pielęgniarek wpadła do sali, ta ocknęła się, popatrzyła na mnie wielkimi oczami, a potem odwróciła się na drugi bok, znowu milcząc. To samo stało się kolejnej nocy.

Piątek, 28 listopada 2014. Jak widzicie zmienił się szablon bloga i bardzo dziękuję za to koleżance. Poprawiłam akapity w rozdziałach, ale w większości treść została ta sama. Rozdział 5 powinien pojawić się jak tylko zmuszę się do jego napisania. Dziękuję tym, którzy jeszcze mnie nie opuścili i cierpliwie czekają.