Oba oglądam od dzieciństwa, choć dłużej skoki. Wiecie, cały ten szał, wielkie wooooow razem z rodziną na mnie wpłynęło. Oglądałam praktycznie każdy mecz i mocno ściskałam kciuki za obie drużyny. No chyba, że Polska grała, wtedy tylko za naszymi Orzełkami. Jeśli to widzisz, dziękuję! .

Niedziela, 24 sierpnia 2014. Skończyłem wszystko opowiadać niecałe dwie godziny później. Vivien raz prawie się rozpłakała. Znacie naszą historię od poznania do odejścia Eleny. Czyli, nasza matka była. - zaczęła dziewczyna, a ja wiedziałem, że Anders zaraz skończy.

Siedziałam na parapecie patrząc czy Fernando już wraca. Mam przy sobie Fernando, który jest wspaniałym narzeczonym. Niedaleko mieszka David z Alice i małym Pedro. Słodki dzieciak, w końcu jestem jego chrzestną. Nie tylko jego jestem chrzestną. Ada urodziła kilka miesięcy temu wspaniała dziewczynkę, Veronicę. Jest cudowna, uwielbia się ze mną bawić kiedy jestem w. 8211; zapytał podchodząc do mnie.

Cuando uno no quiere, dos no barajan. Wracała do domu z pracy. Było już późno, bo musiała zostać trochę dłużej, żeby pomóc ojcu z projektem. Pracuje tam od kilku miesięcy. Twierdzi, że dobrze i im się razem pracuje i ma rację. Ma już dziesięć miesięcy i uczy się chodzić. 8211; zawołała kiedy weszłam do domu. Odstawiła torebkę i płaszcz, bo na polu było zaskakująco zimno. Kochanie co tak długo? .

28-letnia Alissa siedziała na kanapie w swoim domu oglądając mecz swojego męża. A nie był to zwykły mecz, tylko wielkie El Classico. To czemu siedzi w domu, kiedy na stadionie Realu odbywa się jeden z największych i najważniejszych meczy w Europie? W jej stanie jest to zakazane. Te krzyki, huk i wszystko. Otóż, jest w ciąży. w dziewiątym miesiącu piątej już ciąży! Krzyknęła, ale chyba nie powinna, bo poczuła silny skurcz. David wjechał w płot! Karnego obronił.

Jeśli zatracę się tej nocy, to tylko przy tobie. Nie wiem czemu zacząłem pisać do ciebie list. Nie wiem co mnie do tego nakłoniło. Może piąta rocznica śmierci naszego dziecka? Życzę ci wszystkiego co najlepsze, Alvaro. Ale i tak nigdy go nie dostaniesz, bo po co? Szczęścia życzę, Sophie. Tyle jestem w stanie napisać na zakończenie. Epilog w formie listów, pierwszy raz tak pisałam. To czas na podziękowania, nie? Udostępnij w usłudze Twitter.