Poniedziałek, 6 kwietnia 2015. Przerwę zimowo-świąteczną spędziliśmy w Szwajcarii. Oczywiście, na świeta byliśmy w naszych rodzinnych domach. Ale wyjazd na te kilka dni w Alpy był o wiele lepszy. Sam na to wpadłem! Tym razem to ja, a nie Lisa. Chwała za to mojemu mózgowi! Stałem obok Lisy, która wciąż zapinała swoje narty. Ja już swoje dawno założyłem i tylko czekałem, aż dziewczyna da rade z tymi wszystkimi zapięciami.

Oba oglądam od dzieciństwa, choć dłużej skoki. Wiecie, cały ten szał, wielkie wooooow razem z rodziną na mnie wpłynęło. Oglądałam praktycznie każdy mecz i mocno ściskałam kciuki za obie drużyny. No chyba, że Polska grała, wtedy tylko za naszymi Orzełkami. Jeśli to widzisz, dziękuję! .

Siedziałam na parapecie patrząc czy Fernando już wraca. Mam przy sobie Fernando, który jest wspaniałym narzeczonym. Niedaleko mieszka David z Alice i małym Pedro. Słodki dzieciak, w końcu jestem jego chrzestną. Nie tylko jego jestem chrzestną. Ada urodziła kilka miesięcy temu wspaniała dziewczynkę, Veronicę. Jest cudowna, uwielbia się ze mną bawić kiedy jestem w. 8211; zapytał podchodząc do mnie.

Środa, 12 lutego 2014. Mamo, kiedy odwiedzimy ciocię Valentinę i wujka Pablo? 8211; zapytał mój 7-letni synek, Rico. Spojrzałam na niego, wyglądał jak mój mąż. Miał ten sam uśmiech co on i ogółem był taki jak on, lecz kolor oczu miał po mnie. Patrzył nimi na mnie z ciekawską miną. No dobrze, ale chyba już wrócili.

Położyłem bukiet czerwonych róż na jej grobie i spojrzałem na jej zdjęcie. Miała rodzinę, wspaniałą rodzinę. Dziś kończyłaby dwadzieścia osiem lat. Pierwsza miłość jest ostatnią szczęścia godziną,. Z nią wszystko ginie- jedynie wspomnienia nie giną. Nie spodziewałyście się tego, prawda? Dziękuję Wam za wszystkie komentarze.

Jeśli zatracę się tej nocy, to tylko przy tobie. Nie wiem czemu zacząłem pisać do ciebie list. Nie wiem co mnie do tego nakłoniło. Może piąta rocznica śmierci naszego dziecka? Życzę ci wszystkiego co najlepsze, Alvaro. Ale i tak nigdy go nie dostaniesz, bo po co? Szczęścia życzę, Sophie. Tyle jestem w stanie napisać na zakończenie. Epilog w formie listów, pierwszy raz tak pisałam. To czas na podziękowania, nie? Udostępnij w usłudze Twitter.