Οι γονείς που αγαπούν τα παιδιά τους . Οι γονείς που αγαπούν τα παιδιά τους δεν είναι εθνικιστές, δεν ταυτίζονται με καμιά χώρα, γιατί η λατρεία της πατρίδας φέρνει τον πόλεμο, που σκοτώνει ή ακρωτηριάζει τα παιδιά τους. Οι γονείς που αγαπούν τα παιδιά τους θα ανακαλύψουν ποια είναι η σωστή σχέση με την ιδιοκτησία, γιατί το ένστικτο κτητικότητας έχει δώσει στην ιδιοκτησία μια τεράστια και ψεύτικη σημασία που καταστρέφει τον κόσμο.

Είναι το γλυκό που θα σερβίρω φέτος στο πασχαλινό τραπέζι. Αφορμή για να το φτιάξω την πρώτη φορά, ήταν μια κρέμα ζαχαροπλαστικής πραλίνα που ανακάλυψα στο. Οι συνταγές της μαμάς μου. Τσιζ κέικ με μπανάνα γαρνίρισμα με καραμέλα και σος σοκολάτας. Φρεσκαριστείτε όπου κι αν είστε! Πριν από 8 μήνες.

Και τους αρέσει να φαίνεται πως πενθούν. Λυπούνται με μια αλλόκοτη χαρά. Και παραθέτουν πάντα στην αίθουσα του νεκροταφείου. Μερικοί ανθρωποι φορούν πάντα μαύρα. Και του κάνουν τακτικά μνημόσυνα. Μερικοί ανθρωποι φορούν πάντα μαύρα. Για εκείνο το όνειρο που νομίζουν πως πέθανε.

Η δουλειά τόσο των μαθητών όσο και των δασκάλων τους σκληρή, το αποτέλεσμα μοναδικό. Το έργο ανεβάζει η θεατρική και χορευτική ομάδα του σχολείου, ενώ ζωντανά τραγουδάει η χορωδία του σχολείου. Πέμπτη, 6 Νοεμβρίου 2014. Αλεξάντρ Σολζενίτσιν, Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ, 2009, Πάπυρος. Ο Γιάννης μου έδωσε να διαβάσω αυτό το βιβλίο. Αν ήταν αρκετή η αγάπη μας για την ελευθερία.

Να ζήσεις τη ζωή που πραγματικά θέλεις εσύ, όχι αυτή που οι άλλοι θέλουν για σένα. Τρίτη, 31 Δεκεμβρίου 2013. 321 Και σε λίγη ώρα ο μπαμπάς μου θα κατεβάσει τον γενικό διακόπτη,ένα σκοτάδι θα πλημμυρίσει το χώρο κι ένα νέο φως θα το διαδεχθεί,μαζί με την νέα χρονιά. Πυροτεχνήματα κι ευχές προς τον ουρανό, αγκαλιές και χαμόγελα. 2013Μια χρονιά γεμάτη,γεμάτη ανθρώπους,τοπία, νέες εμπειρίες,νέους ορίζοντες,νέα εγώ. Μια χρονιά που με έκανε να νιώθω πιο πολύ παιδί, παρά ενήλικος, και ταυτόχρονα πιο μεγάλη απ.

Η ποίηση δεν γράφεται στον ελεύθερο χρόνο, γεννιέται όταν ο χρόνος έχει πάψει. Κυριακή, 21 Δεκεμβρίου 2014. Boy, you need something.

Στην πόλη που γεννήθηκα, μάνα και κόρη ζούσαν, που στον ύπνο τους πότε -πότε νυχτοπερπατούσαν.

Posted in Posted on Κυριακή, Ιουλίου 12, 2015. Βραδιά συνείδησης και η σημερινή. Δε θέλω να περάσει, ποτέ όμως δε μου κάνει το χατίρι. Και όλα, ενώ ήδη γνωρίζεις τι υφίσταται ή όχι. Και θα στεγνώσουν πάνω σου. Κάθε μεταβολή θα διαγράφεται στο ύφασμα.

The sweetest dream would never do. Το άκουσα σήμερα μετά από καιρό στο ράδιο. Ωστόσο σε σκεφτόμουν τις προάλλες με αφορμή μια κυριούλα που εδώ στη δουλειά κάθε μέρα ρίχνει άπειρο νερό για να πλένει το πεζοδρόμιό της. Δεν κατάλαβες ποτέ πόσο άγχος είχα εκείνη τη βραδιά. Τα κάνω εγώ κάτι τέτοια, αν είμαι σε αμηχανία δεν δουλεύει καλά το μυαλό.