Co było minęło Nie wróci już nigdy. Niedziela, 9 lutego 2014. I wonder how we can survive this romance. You got my going crazy. Jak dla mnie może w ogóle nie przyjeżdżać! AAAAAA. Tylko mi tu nie urodź! Odpowiedziałam łapiąc się za dość dużych rozdziałów brzuch.

Wielkie, niebieskie, wyrażające wiele emocji tęczówki. Informacja o twoim wyjeździe nie podziałała na mnie tak, jak fakt, że jedziesz tam z nią. Kochałam cię? Nie To jeszcze nie była miłość, a oddanie. Może tęsknota za dawno utraconym przyjacielem. Ale to, co powiedziałeś zabolało mnie bardziej, niż cokolwiek innego, bo chodziło o kogoś, kogo bardzo lubiłam.

Od rana miałam przeczucie, że dzisiaj coś się stanie. Po prostu, jakby ktoś do mnie mówił, ale ja nie mogę go usłyszeć. Nie mam pojęcia, co się dzieje, co los znowu wymyślił. Mamy jechać na urodziny Twojej mamy. Ja, oczywiście, jako osoba towarzysząca, bo Twoja rodzinka nie dałaby Ci spokoju. Wsiadamy do auta i wyjeżdżamy z Bełchatowa. Opieram głowę na siedzeniu i zamykam oczy. Budzi mnie Twój krzyk O kurwa mać. Stoją nad Waszymi grobami, roniąc łzy, w ręka.

W naszym życiu zaszło dużo zmian, na lepsze. U mnie i Jerzego układa się wręcz bajkowo. Od niecałych dwóch miesięcy jest numerem jeden w rankingu tenisowym! 8211; siada wygodnie na kanapie, a ja obok niego.

Przecież ja byłam w podobnej sytuacji. Z Bartkiem widziałam się przez rok chyba dwa razy mimo to cały czas mieliśmy ze sobą kontakt i rozmawialiśmy codziennie. 8211; pyta mnie brunetką okręcając się dookoła. Oby się spodobało temu mojemu wariatowi.