Nie chce pisać jakiś długich i jakże wylewnych wstępów, ale także nie chce zostawiać Was bez wyjaśnienia. Otóż postanowiłam zakończyć przygodę z Blogowym Kącikiem. Nie usunę bloga ani nic z tych rzeczy, wasze blogi pozostaną w spisie, po prostu nie będę przyjmować już nowych postów czy zgłoszeń. Wtorek, 2 czerwca 2015.

8211; Nie umiem kochać, nikt mnie nie nauczył. 8220;Muszę się pozbyć tej małej, albo będzie ze mną źle. Co się tak właściwie stało poprzedniego wieczoru? 8220;Rzuciła się na mnie. 8211; Za co? Chyba nie za seks. Na ostatnio słowo wzdrygnęła się dziwnie, jakby usłyszenie go zakuło ją w pierś ze wstydu. Chase nabrał ochoty odejść i zostawić mniszkę samą. Wkurwi go jeśli powie sło.

Niedziela, 31 maja 2015. Do tego dochodził odór ściśniętych ze sobą ludzkich ciał, mieszający się z zapachem rozlewanego alkoholu. W tym zgiełku, w którym prawie nie dało się oddychać, tańczące pary molestowały się nawzajem bez krzty skromności. Nikt nie zważał na to, czy partnerem jest jakiś obleśny typ, czy też niedoszła piętnastolatka.

Co zrobię z tym blogiem? Na razie tutaj zostanie, może jednak kiedyś tutaj wrócę. Znajdujesz się na blogu graficznym Rockowa Artystka. Na którym znajdują się szablony, nagłówki oraz dodatki na bloga. Przed pobraniem czegokolwiek zapoznaj się z regulaminem.

Dzieli je taka cienka linia. 20 Wcale nie takie wesołe miasteczko. Przez cały weekend spędzałam praktycznie każdą wolną chwilę z Charliem. Zbywałam wiadomości i telefony od przyjaciółek, chodziłam z uśmiechem przeklejonym do twarzy, czułam się tak dobrze, jak nigdy w życiu. Miałam wrażenie, że w końcu coś zaczęło się układać. Że od teraz będzie dobrze. Przy Charliem wszystkie moje problemy wydawały się być prostsze do rozwiązania. 8211; Gdzie idziemy najpierw? .

Jak już pewnie wiecie, pierwsza część Mask. JEST TO OSTATNI ROZDZIAŁ PIERWSZEJ CZĘŚCI! PROSZĘ PRZECZYTAĆ NOTKĘ POD ROZDZIAŁEM. 8211; Jak to do domu? 8211; Tylko tyle byłam w stanie z siebie wydusić.

Sobota, 1 sierpnia 2015. Udowodnij, że jesteś człowiekiem. Walcz o to, co dla Ciebie ważne! Pochłonięty własnymi myślami prawie nie słyszę kroków, które bezczelnie przerywają ciszę panującą dookoła. Przed okratowanymi drzwiami do mojej celi staje trzech uzbrojonych strażników a ja spoglądam na nich, bo powoli zdaję sobie sprawę, dlaczego po mnie przyszli. Mężczyźni prowadzą mnie korytarzem w lewo a potem schodami w górę, co chwilę przystając, żeby za pomocą kart m.

Zrobił to niechętnie i usiadł, opierając się o drzewo. Już kolejny raz czytał napisy informacyjne na niewielkich, szklanych buteleczkach. Na oko mogły pomieścić nie więcej niż dziesięć mililitrów. Ale i taka dawka wystarczyła, by zabić człowieka.

Coraz więcej reklam, a brak zgłoszeń.