Wtorek, 21 sierpnia 2012. Kiedy wybiegłam z domu, Harry wziął mnie na ręce, wreszcie mogłam wtulić się w niego, wreszcie go czułam, mogłam dotknąć jego loków, jego polików, jego całego. Gdy Loczek postawił mnie na nogi, nie wiedziałam co mam mówić, nie wiedziałam co robić, chciałam mieć chwilę, chwilę na to, żeby się nim nacieszyć. W końcu ciszę przerwał Harry. Mika, nawet nie wiesz, jak mi Ciebie brakowało.

Jak widzicie, nie było mnie przez dość długi czas. Może wrócę, może nie. Ale serio, nie obiecuję Wam, że wrócę. Nie chcę niczego obiecywać, a zwłaszcza w sprawie powrotu. Bo to jest tak niepewne, jak to, że będę kiedyś mieszkała w Londynie.

Wielkiego come back tu co prawda nie będzie, ale chciałabym zaprosić Was do mojego nowego bloga, którego pisze z przyjacielem. Nie jest to blog o żadnym z chłopaków z 1D, jest to cos w rodzaju pamiętnika. Wszystko co dzieje się na tamtym blogu pochodzi z mojego życia i mojego kolegi.

On the old bench, near the house a young girl is sitting. I was about 15 years old then. It seems not much, but life had already shown me that things not always go well. Peers were bullying me, because. On my left wrist there are still scars.

Niedziela, 19 maja 2013. Piątek, 10 maja 2013.

Poniedziałek, 15 października 2012. Ustaliłyśmy że Luna pojedzie z chłopcami, a ja dojadę później z Ronem. Na początku nie chciała się zgodzić tłumacząc że Ron jest podejrzany, sztuczny i jeszcze mi coś zrobi , ale ja przekonałam ją mówiąc, że go kocham i że mu ufam! Później wybrałyśmy sukienki . Ja wybrałam czerwoną sukienkę bez ramiączek sięgającą do połowy uda . Góra była w kaształcie serca . Dół rozszerzony , proste zagięcia . Do tego wybrałam wysokie czarne szpilki.

The longest journey starts at first step. Co masz na myśli? Wiesz nie.