Makes you want to cry. Nobody cares if the people live or die. Soms woedt er een storm in mijn hoofd. Zo eentje die alles verandert. De wind blaast alle mooi geordende gevoelens en gedachten door elkaar, en legt goed verstopte angsten weer bloot. In het diepste van mijn ziel.

Ik ben 37 en ik haat mijn leven. 8211; Allemaal samen? Dat is dan een, twee, drie, vier, vijf, jij ook? Zes Juist drie euro. 8211; Ja, vijftig cent per persoon. Vooraf te betalen, ja. Te veel op een dag. Ik wou dat ik doof was, kreeg ik misschien een uitkering en zat ik hier niet. Maar ik hoor erg goed. 8211; Hela juffrouw, eerst betalen! 8211; Ga dan bij de buren, trut! Minnepijn. Krijst mijn silhouette jouw naam.

Na al die tijd dat je me hebt geïmpregneerd met je zelfdestructie. En nu is er niemand meer om te rouwen, want je hebt mijn herinneringen aan jou zelfs vervuild. Zo vervuild, dat alles is gestikt in een walm van verdampte tranen en vergane verliefdheid; de onverschilligheid. Waar ben je nu? Dinsdag 25 augustus 2009. Jij knipt het beste met je vingers. Dat is niet alles wat je daarmee doet, uiteraard.