Kto odpowiedziałby na pytanie, na które odpowiedź nie istnieje? Uśmiechnęła się pod nosem. Jej myśli zaczynały wkraczać na niebezpieczny grunt, a przecież nie o to w tym wszystkim chodziło. Pobudka! 8211; krzyknęła i natychmiast odskoczyła od czternastolatki, która poderwała się z materaca jak oparzona.

Czas leczy rany, ale wspomnienia pozostaną wieczne. Poniedziałek, 17 marca 2014. Pomyśleć, że przesadzam, że dramatyzuję, że moje życie wcale nie jest tak tragiczne. Niestety nie należałam do osób, które potrafiłyby cokolwiek ze swoim istnieniem zrobić.

Niby to nic wielkiego, przyjaciele się o nią troszczą, więc powinna być wdzięczna. Rozumiała fakt, że jest młodsza od reszty rodziny, ich znajomych. W końcu zawsze też to ją najbardziej głaskano po głowie. Do tej pory nie miała nic przeciwko temu. Kiedy za oknami zrobiło się ciemno, fioletowo-włosa osóbka wymknęła się z dormitorium, aby kilka minut później zniknąć pod osłoną ciemnych, grubych konarów i rozłożystych gałęzi.