w świecie smoków, Nimnar. Tego dnia niebo było przesycone kolorem przelanej krwi przez ogromne bestie. W dole rozciągał się las. Nie taki zwykły, tylko pełen dziwnie wykręcanych drzew w kolorze hebanu. Z tego powodu puszcza zyskała nazwę Czarnego Lasu. Ciii Shaiyo, nie płacz. Niespodziewanie rozległ się ryk rozsierdzonej bestii. Szatynka odwróciła się gwałtownie, prawie tracąc .

Nikt nie zgadnie, nananana. Mała niespodzianka dla ludzi, którzy czasem wpadają w dzikie ostępy Rozstajów. Nikt nie zgadnie, nananana. Raczcie wybaczyć, ze dopiero teraz. Szablon na blogu jest autorstwa Jill z Zaczarowanych. Nieco ponury w porównaniu z poprzednim, ale czymś mnie urzekł! Zamieszczane tu teksty są autorstwa Imloth! .

Ostatni rozdział pojawił się na początku lutego. Minęło więc mnóstwo czasu, a ja znowu usunęłam się z blogosfery, nie tylko porzucając swoje opowiadanie, ale również wasze. Ostatnio coraz rzadziej mogę znaleźć czas na czytanie i pisanie. A jak już go mam, to znowu brakuje chęci. Chciałabym, aby tym razem tak nie było. Chciałabym choć raz skończyć jakieś opowiadanie, dlatego zaczynam od nowa, tyle że. pierwszy rozdział pojawi się dopiero wtedy, gdy będę miała napisane co najmniej 20 rozdziałów.

Zasadniczo można uznać, jeśli to w ogóle kogoś jeszcze obchodzi, że jestem najbardziej niesłownym człowiekiem na ziemi. Tak czy inaczej, NIE OGARNIAM, mili państwo, co łatwo zauważyć. Po lutym jestem homo ledwo zipiens. Więc nie należy się zbyt wiele po mnie spodziewać. Po cichu ufam, że marzec będzie dla mnie łaskawszy, ale to się jeszcze okaże. Czwartek, 6 marca 2014.

Poniedziałek, 17 października 2016. Myślałam, że będzie łatwiej. Ta cała dorosłość, ten jej cały blichtr. Obiecywali wędrówki za horyzont, niezapomniane noce i poranki, których lepiej nie pamiętać. Miały być światła, mieliśmy tańczyć boso po rosie, kraść ostatnie promienie słońca, mieliśmy świat zdobywać. Buntownicy dni przyszłych, tak mieli nas nazywać. Ale ten czas - najgorszy z możliwych. Ja tylko chciałam odnaleźć to,.