Siedział po przeciwnej stronie, a jego brązowe oczy wpatrywały się w nią uważnie. Dobrze - odpowiedziała lekko zachrypniętym głosem. - Daleko jeszcze? Zapytała, jednocześnie wyciągając wodę spod siedzenia. A więc jedziemy w bardzo dobrym kierunku - odpowiedziała uśmiechając się krzywo. Gryffin zjechał na trawiaste pobocze, wyłączył silnik i odwrócił się do dwójki towarzyszy. Utkwił zimne spojrzenie w Sarze. Bo za bardzo się sta.

Moc nie zawsze jest dobra . Piątek, 8 czerwca 2012. Wewnątrz chatka wyglądała, jakby nikt jej nie zamieszkiwał od lat. Mała izba z kominkiem pod ścianą, a obok kuchnia. Nie nowoczesna, ale zapewne jeszcze pożyteczna. Salonik w którym się znalazłyśmy był obskurny i zakurzony. Większość mebli było przykrytych prześcieradłami, widocznie poprzedni lokator zamierzał się wyprowadzić. Jednakże, patrząc na to wszystko, chyba nie zdążył. Po co tu przyszłyśmy? Nigdy nie ufaj duchom. Jednak, pomóc jej to mój obowią.

9830; Blog w trakcie przewrotu. 9830; Szablon nie odpowiada żadnemu z opowiadań, czy też rozdziałów. 9830; Na stronie głównej pojawia się jedynie spis aktualnie publikowanego opowiadania. Blog, jak i autorka, ma urlop! Niebawem wracamy do życia! Za wszelkie zaniedbania przepraszam.

A jeśli nie znudził się Wam mój styl, znajdziecie mnie zapewne na nowym opowiadaniu. Na które Was serdecznie zapraszam. Jeszcze raz dziękuję Wam za wszystko, przepraszam, i życzę cudownego nowego roku! Szablon Rewelacja.

Naprzeciwko okien stało wąskie łóżko z białymi poręczami oraz niedużym baldachimem. Po prawej stronie był również beżowy, swoim wyglądem przywołujący barok, kominek. Z lewej strony znajdował się waniliowy stół, na którym stał bukiet herbacianych róż. Za morelową zasłoną, w rogu, można było dostrzec śnieżnobiałą toaletkę. Niedaleko tego mebla swoje miejsce zajmowała obszerna komoda z malowanymi chabrami. Atmosfera pomieszczenia była przesadnie słodka i lekka.