Rozdział XXXIX, czyli koniec. Rozsiadła się wygodnie na kanapie i wsłuchiwała w dochodzące z korytarza głosy. Jej mąż dyskutował z Mią, dyskutował to zbyt dużo powiedziane. Kłótnia przeciągała się na kolejny kwadrans. Nie potrafił zrozumieć, że to jej pierwsza randka, ciężko było przyjąć do wiadomości, że dziewczynki mają już po 14 lat. No z tym facetem przesadził, chłopak jest starszy od Mii o rok i mieszka po sąsiedzku. Chwilę później na miejsce o.

The worst nightmare is a life. Tak bardzo za tobą tęskniłam - rozpłakała się moja rodzicielka. Ja też mamusiu, ale muszę już wracać. To wielki dzień - otarłam wilgotne oczy. Oczywiście mała - uśmiechnęła się. - Będziemy miały jeszcze trochę czasu. Pokiwałam głową powoli wracając do Diega. Dziękuję ci - wyszeptałam i lekko pocałowałam go w policzek. Możesz pocałować pannę młodą - uśmiechnął się kapłan. Nawet mój głos był daleko stąd. Znalazłam się w szarym miejscu.