Modası geçmiş bir adamın sayıklama defteri. Elbet bir gün buluşacağız, bu böyle yarım kalmayacak! Şarkısı müthiş hüzünlü, fevkalade buruk, bir asma yaprağı kadar güzel ve bir kar kaplanı kadar nadide ama, muhtemelen türk sanat musikisinin en soluk kesici eserlerinden biridir, başlığa aldanmayın. Buluşup buluşmayacağımız meçhul ve müphem zira.

ilk başlarda sürekli ve sürekli, ağzımdan çıkması muhtemel her şeyi buraya yazıyordum. ama zamanla hem heyecan gitti, hem yoruldum, yazmaya üşenir oldum, hem de anlatacaklarım tükendi. hayır aslında tükenmedi, sadece üşengeçlik. Daha önce de ifade etmiştim. insanın yazmasını gerektirecek kadar mutsuz old.

annemden babamdan bir kere daha ayrılmış, çalıştığım yere doğru yola çıkmıştım. ne demişler, doğduğun yer değil doyduğun yerdir evin. I ve hava gerçekten soğuktu. yolda gözlerimi kapadım, çok uzun değil, 4-5 saat sonra akşamın geç saatlerinde kendi evimde olacaktım. gözlerimi açtığımda soğuk çimlerin üzerinde yatarken buldum kendimi. neredeyim, nasıl buraya geldim. duygularım alınmış gibi hiçbir şaşkınlık ifadesi yaşamadım.