Popatrz kolejny dzień coś robię , walczę! Czwartek, 1 sierpnia 2013. Tak, tak proszę państwa to znowu ja! Szczerze Wam powiem, że łzy stają mi w oczach kiedy widzę, że liczba wyświetleń rośnie ale i przybywa komentarzy. Młodość, to stan nieważkości, jedyny w całym życiu.

Pomaluj moje życie, bo jest szarą codziennością. Wtorek, 10 września 2013. Wracam z nowym blogiem, nową bohaterką, nową historią, nowym pomysłem, nową siłą i nowymi doświadczeniami. Mam nadzieję, że spodoba Wam się historia, która właśnie się zaczyna. Chciałabym, żebyście choć trochę we mnie uwierzyli i śledzili te posty. Dodajecie mi skrzydeł w pisaniu.

Weź zrób to jeszcze raz. -krzyknęłam i przygotowałam się do złapania idealnego momentu gdy mój model serwował. -zaśmiał się z drugiego końca boiska Łomacz, który jak na profesjonalistę przystało wykonywał swoje zadanie perfekcyjnie. -podrzucił wysoko piłkę po czym uderzył w nią z całej siły. -w jego jęku też było słychać tą radość. No i co tak razisz biednego człowieka po oczach? Co ty tutaj robisz? Dwa dni wolnego dostali.

Co ja mam robić? Zapytałam rodziców licząc na jakiś znak-Co ja mam robić? Pamiętam jak kiedyś mi tato powiedziałeś bym marzeniami budowała swoją przyszłość. Tylko, że ja nie wiem jak to zrobić. Nie wiem czy mieszkanie tutaj jest spełnieniem moich marzeń. Może powinnam wrócić do Barcelony? Może to tam jest moje szczęście? Cóż mogę powiedzieć. Skopałam to opowiadanie najlepiej jak się da! Mogę Was tylko przeprosić za to, że nie wyszło tak jak miało w.

Młodość, to stan nieważkości, jedyny w całym życiu. Sobota, 24 maja 2014. Zapytałem klikając odpowiedni przycisk tak żeby zobaczyć kto jest po drugiej stronie. Od razu odblokowałem jej wejście. Po chwili zadzwoniła drugi raz więc wpuściłem ją i na moją klatkę. Też się cieszę, że Cię widzę wielkoludzie. Co ty tutaj robisz? Czyli zostajecie do meczu? Zapytałem obliczając ile to czasu zamierzają tutaj zostać.

1 Niemożliwe staje się możliwe! 2 Do końca świata i o jeden dzień dłużej! 3 Codziennie patrz na świat , jakbyś oglądał go po raz pierwszy. 5 To co piękne musi się kiedyś skończyć.

Nic nie odpowiedział tylko zbliżył swoją twarz do mojej i lekko musnął moje usta . Tak jakby bał się , że go odrzucę . Ja jednak nie miałam nawet najmniejszej ochoty . Potem znowu mnie pocałował tym razem odważniej i zachłanniej . Obok - powiedział odrywając nasze usta od siebie i opierając swoje czoło o moja głowę . Na mojej twarzy pojawił się nikły uśmiech . Jednak po chwili zniknął . Zapytałam zatapiając twarz w naszych stopach .

Nie pytaj świata dokąd zmierza, bo nie daj Boże prawdę powie. Przecież o to tu chodzi żeby miłość wygrała. Najtrudniejsze minęło a teraz czeka nas tylko błogi spokój, poczucie bezpieczeństwa i nieograniczona miłość drugiej osoby. Żegnamy się z naszymi bohaterkami i siatkarzami. Mam nadzieję,że kiedyś się jeszcze spotkamy.

Postanowiłam, że nie będę kontynuować tego opowiadania. Chciałam zacząć coś od nowa, lepszego. Co się znowu stało? 8211; zapytał Bąkiewicz, lekko spuszczając kąciki ust do dołu. Nic Po prostu życie mi się pieprzy. Czy ja trafię w końcu na jakiegoś normalnego faceta? Tak, tak, jestem. A ty nie masz teraz treningu? Nie, Matt, .