Pozostało tylko wspomnienie, po wyschniętych, pełnych bólu łzach. Wtorek, 15 listopada 2016. Czarna Rozkosz - Episode VI. Czując, iż kolejna seria łez wypływa spod mych powiek, zastanawiałam się bardzo solidnie. Powracałam myślami do najmniejszych skrawków przeszłości, pytając się w duchu o własne błędy. Co robiłam źle? Jak okropna byłam, że ludzie wykorzystywali każdą okazję, żeby uciec ode mnie? Na prawdę byłam, aż w takim stopniu nieznośna? A może inaczej. - zbyt naiwna? Młoda kobieta o lokowanych, ci.

Nie mam pomysłu obecnie na rozdział, ani jak ułożyć dodatek. W ramach przeprosin chcę dać Wam fragment opowieści, którą chcę napisać razem z inną autorką. Mam nadzieję, że się zgodzi xD. Dziewczyna ma na sobie obcisłą bluzkę na ramiączkach z motywem smoka i szare majtki z nadrukiem króliczego ogonka na pośladkach. Jaki to w końcu jest kolor? Czarny, czy czerwony? Dziewczyna odchylała się do tyłu i wyciągnęła ręce, które spotkał.

Poniedziałek, 2 maja 2016. Dzisiaj nie za bardzo mogłam się skupić na nauce. Więc tak jak obiecałam wcześniej, wstawiłam post na drugiego bloga. Z tego co widzę nowy rozdział tutaj nie za bardzo was zafascynował. Są tylko dwa rozdziały i króciutki prolog, znacznie mniej do nadrabiania, więc może ktoś się skusi. Komentarze mile widziane, pozdrawiam. Poniedziałek, maja 02, 2016.

Przykro mi i tak dalej, ale jeszcze jest brunetka ;3. Wstawiam Wam ten fragment, który udało mi się napisać oraz to co miało się jeszcze stać. Wszyscy skierowaliśmy się do salonu. Każdy miał ze sobą jakiś worek, albo torbę, pewnie z prezentami. Odsunęliśmy stół pod ścianę po czym usiedliśmy na środku salonu w kółku. Po mojej jednej stronie siedział Terry, a po drugiej Roza. Spytała Rozalia znacząco spoglądając na mnie. Właśnie o takiej marzyłam! Czy to nie przypadkiem z mojego sklepu? .

W życiu nie jest tak łatwo, jak się wydaje. Czwartek, 20 lutego 2014. Ściągnąłem z siebie buty i przemoczony sweter i już miałem iść do pokoju, kiedy zatrzymał mnie Dylan. A ty co taki wkurzony? Zapytał z uśmiechem. I to był błąd, bo dla mnie nie było się z czego śmiać. Co najwyżej ryczeć na całego. Spierdalaj ode mnie - warknąłem. Ej, jak ty się do brata zwracasz? Przeproś go - rozkazała mama.

Poniedziałek, 3 sierpnia 2015. - powtórzył nieznajomy wpatrując się we mnie. Był on dość wysokim, na oko 40-letnim, mężczyzną z krótko obciętymi czarnymi włosami. Ubrany był w czarny, dopasowany garnitur. Jakim cudem nie jest mu w nim gorąco? Cieszę się, że w końcu mogę cię poznać. - odezwał się patrząc znacząco na Adama, potem zwrócił się do niego. - Może byś nas przedstawił? Julia, Cyrus. Zadowolony? Zapytałam nie rozumiejąc ab.