Jak straszne ciężko zabrać się za pisanie. Gdybym chciała opisać wszystko to musiała bym klikać do smego wieczora. Suszę mam w tym roku straszną . Ze stawu została zaledwie kałuża i tylko żaby mają użuwanie. ale jest i dobra strona tejże można by powiedzieć katastrofy. W końcu powyrywamy pałki wodne,które rozrosły się strasznie i zajęły już prawie trzy czwarte stawu. Środa, 4 lutego 2015. Jajek jak na razie mam pod dostatkiem. Nawet nie myślałam,że zimą .

Wklejam informację żony Jarka Ady, którą przed chwilą udostępniła i dziękuję tym wszystkim, którzy starali się pomóc. Po dwóch dobach Jarek się odnalazł. Błąkał się po lesie, nie mógł trafić do domu. Nie pamiętał pierwszego dnia zaginięcia, drugi spędził usiłując trafić do domu. Już wczoraj próbował poprosić jakąś kobietę spacerującą z psami, by wezwała pomoc, ale uciekła gdy zaczął się zbliżać.

Pojawiły się u mnie 19 lutego. A tutaj juz tak duzo. Niedziela, 22 lutego 2015. juz jedza zgodnie , uwielbiają smalec. Środa, 28 stycznia 2015.

Chociaż jesień to moja ulubiona pora roku to chciałabym, aby tegoroczna w ogóle nie nadeszła. I nie z powodu letniej cudownej pogody, ciepła, urlopów, wyjazdów do wód czy też innych przyjemnych zajęć. Już od jakiegoś czasu nosiliśmy się z zamiarem zakupu dobrego, rasowego kozła. Jak jest to ważne widać właśnie po tych nieudanych, tegorocznych wykotach.

Brakowało mi tylko jednego, musiałam wyjść na dach. Zrobiłam to bardzo ostrożnie, stara dachówka kanałowa trzeszczała pod stopami, ale już wiedziałam, że chcę kupić ten dom. Poniedziałek, 27 lipca 2015. Wiem, że długo nie pisałam, hm. Ale oto jestem, by pokazać Wam, że nie leżałam do góry brzuchem, albo miedzy jednym leżeniem, a drugim cos się jednak działo. Po drodze siedzi mama i coś pisze, ciekawe co? Ale już prawie jesteśmy w ogródku .