Beaucoup me critiquent mais peu me connaissent vraiment.

امروز چهارشنبه 7 مرداد ماه 1394. بعد از مدتهای خیلی زیاد که راستش آخرین بارش رو یاد ندارم مانی از صبح با پدرش رفته بیرون و قراره امروز رو بامن نباشه . عجب حس غریبی دارم چون هر روز نفس به نفس من بوده الان انگار یه چیزی گم کردم .

این اول زندگی بزرگ من است . ارتیمان و بزرگ شدنش . پسرم - عشقم اینروزها بزرگ تر میشود و شیرین زبانی هاش تمام دنیای من را گرفته. عکسهاش را گاهی در فیسبوک میگذارم و برایش نگه میدارم همانجا. البته در حال گذر از روزگار سختی هستیم. التماس دعا از کسایی که از اینجا عبور میکنند. اینروزها مردی هستی که در تاریک و روشن تمام قد مردی دیگر برایم معنی تمام زندگی را می یابی.

زندگی شوق تمنای همین خاطره هاست. بعد از یه غیبت طولانی اومدیم از شیرین زبونی های شیرینک بگم. دیگه لغتنامه بانوی من داره بسته میشه البته با سبکی متفاوت از این آلوچه که خیلی ها نمی تونن کشفش کنن. و الی غیر که کم کم اضافه میشه ایشالله.