Zmiennym osobnikiem jestem, wiem! Nazwijmy go jakoś. - drapałam rudego kociaka, wsłuchując się w jego mruczenie. Ilekroć z Natanielem chodziliśmy dokarmiać miauczących czworonogów, ten zawsze jako pierwszy zjawiał się adorując moją osobę. Nie sposób się było od niego opędzić choć prawdę mówiąc wcale tego nie próbowałam. Pozyskując moją sympatię, uznałam za warunek konieczny wyróżnienie go w tenże sposób. - dukałam pierwszą sylabę - Mi. Nami! Ponownie utkwiłam wzrok .

Pomyśl ile może zmienić jedno słowo, jeden gest. Biegłam niczym szaleniec uciekający przed ścigającym jego wyrokiem. Mijające mnie osoby spoglądały na mnie z gniewem, gdy potrącałam co drugą osobę. Przepraszałam ich tylko krótkim współczującym spojrzeniem skierowanym na ich poturbowaną sylwetkę. Co ty tu robisz? Dopadł mnie Jony, gdy przekraczałam próg mieszkania. Łapałam powietrze niczym ryba wyciągnięta z wody.

Niedziela, 11 grudnia 2016. Spytałam z nutą obawy i niepewnie przerzuciłam sobie plecak na drugie ramię. - odparł stanowczo białowłosy, po czym ignorując mój zmartwiony wyraz twarzy złapał się prawą dłonią za podbródek i spojrzał krytycznie na grzebiącego sobie w kieszeniach buntownika. Ej, no co ty mała! Myślałem, że wiesz! Zapytał, unosząc w międzyczasie swoje szerokie ramiona do góry. Za kogo ty mnie masz, co? .