Iyi günler, nasılsınız, bir sanata dönüştü mü sizin de travmalarınız? 26 Haziran 2015 Cuma. Üniversiteli delikanlı Kolejli kıza bir voleybol maçında rastladı. Tribünsüz, minik bir salon. Seyircilerle, oyuncular arasında, sahanın çizgisi vardı sadece. Delikanlı o hafta boyu hep bu dünyalar şirini kızı düşündü. Pazar günü, sabahın köründe kalktı, erkenden oynanacak maçı, ne maçı canım, o dünyalar şirini kızı görmek iç.

Bi zamanlarin efsane kitabi ve teorilerindendi bu kitap ve icerdikleri. uydurma degil tabi ama biraz zorlama gibi geldi bazi kisimlari. Fazla derin okudugumu da soyleyemem bir kac saat goz gezdirdim sadece. Yazarin devam eden teorileri icin. Insanın acaba biz gerçekten birbirimize göre miyiz? Ethereal .

Şu hayatta herşey değişiyor da, şu malum 14 şubat arifesindeki gerginliğim değişmiyor. O aşk sandığım, hala bendeki nadir pişmanlıklardandır. Geçti gitti, yolda bile karşılaşmadım en az 15 senedir. Ama her lanet sevgililer gününde aklıma gelir, bi bela okurum kendisine. O günkü trafiği, rezervasyon.

Her şey boş fasa fiso. Benim derdimin kendime bile itiraf etmekten korktuğum dermanı; arşa çıkan dört yolu da sunsalar bana, ille de sen, ille de sen. Yaramıyor dimi adımız gibi eminiz. 2 yaz önce evi boyamıştım ben, bildiğin koca evi lila rengi bir boyaya boyamıştım, kartonpiyer kestirmelerini falan.