Powoli wracam do świata fanfiction, chociaż patrząc na zaległości będzie to dla mnie niesamowicie trudne. Jednak dam radę! Jestem Wam to winna. Piszę tę notkę głownie dlatego, aby skierować do Was prośbę. Jeśli widzicie na swoim blogu, że go czytałam i nagle przestałam, a w Spamie nie ma Waszego komentarza z linkiem, to proszę, dodajcie go. Kiedyś porządkowałam zakładkę Spam i przez przypadek usunęłam kilka komentarzy.

Niestety, ale jestem zmuszona do zakończenia bloga, z powodu braku czasu. Postaram się dodać ostatni finałowy rozdział w przyszłym miesiącu. Mam nadzieję, że rozumiecie. Poniedziałek, 11 sierpnia 2014. Chłopak zaczął delikatnie dyszeć, a ja z biegiem czasu uświadamiałam sobie co właśnie wyrabiam. - powiedziałam jednak on tak jakby udawał, że nie słyszy. Zaczęłam krzyczeć, a twar.

Co ty tutaj robisz? Lara nie miała pojęcia, co się tutaj dzieje. Spodziewała się każdego, ale na pewno nie piłkarza. Najchętniej rozejrzałaby się dookoła w poszukiwaniu ukrytych kamer, ale dała sobie na wstrzymanie i jedynie, albo aż wpatrywała się w Erika, który zmarszczył czoło w właśnie t e n sposób. Robi się naprawdę dziwnie, pomyślała, ale nic nie powiedziała.