Er was even een onverwachte pauze, maar vanaf nu gaan we in rechte lijn op naar de veertigste dag. 5 grote portobello paddenstoelen in schijfjes.

het kan nog tot vandaag 16 uur! Woensdag 5 februari 2014. Mijn plan was niet om lang weg te blijven, maar ergens wou ik het vorige bericht. Zo lang mogelijk zichtbaar laten.

Laatste glas grenadine, laatste kom cornflakes, laatste bericht op de blog. We hebben gevoeld dat Bregje en Robbe vroeger waren vertrokken, maar verder was het dik oké. Ik ben zo op dat ik mijn Latijnse verbuigingen vergeet. Dank voor alle toffe reacties op deze blog.

Maar ja, wat zeg je als je aanstaande schoonmoeder na een etentje aan je vraagt of het lekker was? Het moet ergens in 1969 zijn geweest dat mijn moeder voor het eerst bij de ouders van mijn vader at. Op die avond is een familiegeheim ontstaan, waar we nog jaren plezier van hebben gehad. Mijn moeder lustte geen ananas.

Wij plukken de dag en maken van elke dag een mooie herinnering. Linde is ondertussen 17 maanden oud. Naar mijn idee praat ze nog erg weinig. Dada was haar eerste woordje. Papa kent ze goed en al langere tijd. Tut zegt ze ook al langer. Dat zegt ze als ze iets geeft. Mijn mama verloor de strijd.