فصاحت تو مرا به ساحت سجود. هیچ صبوحی مثل سجده بر سر گیسوی تو مرا سرمست. که سازش از سر سوز به پای دوست. و می نازد به این سودا. سرود قصه ی شکسته ام. و من رسوا را برسان به کنه تسبیح. که سرمایه ی سیر انفس. برایت دنیا را دست به سر. جولان جمعه ها را بی تو نمی خواهم. شنبه هم ندبه می خوانم. برای جمعه ای که بی تو گذشت. حافظ صبور باش که در راه.

به خاطر دستان پر مهر و گرم تو بود که دست هیچ کس را در هم نفشردم. به خاطر حرفهای عاشقانه تو بود که حرفهای هیچ کس را باور نداشتم. به خاطر دل پاک تو بود که پاکی باران را درک نکردم. به خاطر عشق بی ریای تو بود که حتی صدای هزارانی بر دلم ننشست. به خاطر تو بود که خودم را فراموش کردم و در دریای عشقت غوطه ور ساختم. فقط به خاطر تو بود ای نازنین.

ولایت علی ابن ابیطالب حصنی فمن دخل حصنی امن من عذابی. صد و سی و سه شب شمردم. باهر شبش یک بار مردم. شب به شب جرعه ی غم مینوشیم. هم نوا در غم تو با زینب. شصت و نه روز سیه می پوشیم. مهدی بیا و بزم جدت را بیارا. ما بد ولی باما بدان هم کن مدارا. جمعه شد یک روز مانده تا محرم. باید کجا پیدا کنم صاحب عزا را. مانده دوروزتابه محرم حسین جان. ما در دعا دخیل به اعجاز زینبیم. سه روزجسم بی سرتو می کشد مرا. در آفتاب پیکر تو می کشد مرا.