Wtorek, 1 listopada 2016. Tu wspomnienie jednej z tych chwil dla których żyje. Wyjazd z tatą na wieś 3 Czasami mam ochotę tam zostać i już nie wracać. Niedziela, 9 października 2016.

Czyli kręta droga do zostania studentką medycyny. Sobota, 7 stycznia 2017. Chyba nigdy liczba 130 nie była dla mnie taka dobitna. Za 130 godzin będę pisać etap okręgowy Olimpiady Wiedzy o Żywieniu i Żywności. Sen, 6 godzin mi wystarcza w tygodniu, wyśpię się z czwartu na piątek. Czas spędzony w szkole czas rano i po szkole. Godziny na rzeczy takie jak wieczorne nawyki i pomoc w domu. Niedziela, 1 stycznia 2017.

Wiem, że pewnie spodziewaliście się nowego rozdziału. Pewnie zapytacie dlaczego? Otóż nie mam teraz czasu na pisanie. Również nie mogę niczego napisać. Jednak nie usuwam tego bloga. Na pewno kiedyś tutaj powrócę, ale jeszcze nie wiem kiedy. Może to będzie nie długo. Tak, że żegnam się z Wami jak na razie. Pomyślałam i dałam sobie mentalny po.