Όπως με τους Διδύμους έτσι και με τους Τούρκους ξέρω πως ερωτεύομαι ένα σύνολο στοιχείων που υπάρχει ήδη στο μυαλό μου. Μία αίσθηση βάθους, ίσως παρελθόντος. Τρίτη, 9 Ιανουαρίου 2018.

Ftftftftft, the sound of the Universe. Την περίμενα τη 18η του μήνα. Σήμερα έχω το τελευταίο μου exam. Να πάρεις ομπρέλα βγαίνοντας, μου λέει η συγκάτοικός μου. Πως θα μπορούσε να μη βρέχει;! Αντανακλά τη διάθεσή σου, μου λέει η συγκατοικός μου.

Όποτε ανοίγω το ψυγείο βλέπω το εγκαταλειλημένο στη τύχη του καρπούζι με πιάνει μια θλίψη. Γιατί να μην είχα ένα μεγάλο μαχαίρι εξαρχής να το κόβαμε όπως του έπρεπε. Γιατί να γαμιέται έτσι το ψυγείο και να μην στέκεται στο ύψος του ως υπεύθυνος για την συντήρηση. Γιατί να μην έχω ακατανίκητη επιθυμία για καρπούζι να το φάω όλο μονομιάς. Να πω γεια σου ρε μωράκι με τα ωραία σου ήταν αυτό που χρειαζόμουν αυτή την στιγμή.

Παρασκευή, 19 Ιουνίου 2015. Τη μέρα που σε φέρετρο θα μπω. Ίσως να πουν για μένα. Όσα δεν μπόρεσα-ή δεν πρόφτασα-. Να πω εγώ γι αυτούς. Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Τετάρτη, 17 Ιουνίου 2015. Όταν μετά από χρόνια μας ρωτήσουν τι κάναμε εμείς για τους αγώνες. Ψάξε μια όμορφη δικαιολογία να τους πούμε.