Zbliża się rok od ostatniego posta, w którym mogliście przeczytać o przygodach bohaterów Naruto w moim wykonaniu. To mówi samo za siebie. Blogosfera przestała być dla mnie domem - nie ma co ukrywać. Chcę być z Wami szczerą, dlatego przyznam się, że waham się nad podjęciem decyzji o zakończeniu tego opowiadania i zrezygnowaniu z blogowania. Wiem, że to wszystko brzmi jak pożegnanie.

Krew rozbryznęła we wszystkie strony, brudząc jej twarz, ręce i włosy. Dziewczynka krzyknęła rozpaczliwie i podbiegła do rodziców. - zaszlochała i swoimi małymi rączkami usiłowała ich podnieść. Ubabrana w czerwonej cieczy błądziła wzrokiem po pomieszczeniu, poszukując czegoś, co mogłoby zatrzymać krwawienie. Nie uratujesz ich - usłyszała za uchem. - powtórzyła przytłumionym głosem - Wstańcie. Oddech ustał, a ciała opadły bezwładnie na podłogę.

Nie miałem pojęcia, dlaczego w ogóle pomyślała, że mógłbym się przełamać i znów stanąć na scenie.

Dopiero, gdy pożegnali Gem i opuścili budynek, umysł Sakury otrzeźwił chłód nocy. Spokojną i chłodną jak cisza przed burzą, jak ułamek sekundy przed skokiem w spienioną toń, jak przerwa między błyskawicą a grzmotem. Nie wiedziała, co ma myśleć i czuć. Wreszcie odetchnął z ulgą pełną piersią, rozwiązawszy zagadkę. Tygrysica dopadła towarzyszkę jednym, potężnym susem, przerażona nie na żarty. Sakura, na miłość Matki! Ale Saku.

Czwartek, 15 września 2016. Piosenka VI - Tajemniczy ogród. W pewnym ogrodzie są tajemne drzwi. Klucz do tych drzwi leży na oknie. Przez okno widać pejzaż tak niesamowity,. Że nie sposób opisać jego piękno słowami. W ogrodzie szepczą ludzkim głosem drzewa,. Płaczą żałośnie w samotnej głuszy. I proszą tak słodko, tak lekko jak piórko. I poświęcić im najskrytsze marzenia.