Siedziałam sama w swoim dawnym pokoju. Byłam już prawie kobietą, powinnam była spędzać ten czas ze znajomymi, świetnie się bawiąc, oblewając moje szczęście, albo spędzać wieczór z chłopakiem, ale nie. Od pół godziny gapiłam się w sufit i było to całkiem interesujące zajęcie. Nie wiedziałam, że można w ten sposób wyładować swoją złość. Mama musiała zawiadomić policję, że ze mną wszystko w porządku, po tym, jak razem z jakimś detektywem stwierdzili, że nie żyję. Chcę, żeby tu był.

Postanowiłam zakończyć opowiadanie na rozdziale 39. Wydaje mi się że to jest nawet dobre zakończenie, które pozostawia nie dosyt i ciekawość. Co Dalej? Dziękuje tym co z niecierpliwością czekali na dalsze losy Cassie i Justina. Napiszę do tego sequel, ale to w dalekiej przyszłości. Jeżeli coś się zmieni, będziecie o tym poinformowani. Jeszcze raz dziękuję i przesyłam ciepłe uściski.

Niedziela, 6 kwietnia 2014. Hej skarbie - uśmiechnęłam się do niego, lecz on tego nie odwzajemnił. - Umm coś się stało? Całowałaś się z Bieberem, to się stało! Warknął. Westchnęłam i podeszłam do samochodu. Chodzi ci o to co było wczoraj? To przecież on się na mnie rzucił - próbowałam się wytłumaczyć. Nie chodzi mi o tą głupią imprezę, tylko o dzisiejszy poranek, myślisz że nie mam twittera? Lekcja .

Wczoraj dowiedziałam się, że już ktoś tłumaczy to opowiadanie ;c Zaczęto tłumaczyć je wcześniej więc jestem zmuszona do zamknięcia tego bloga. No ale cóż, widać nie mam szczęścia do takich rzeczy. Poprzeglądam jeszcze JBFF i jeśli coś mnie zainteresuje, zacznę z tamtym opowiadaniem.