Przeczytaj notkę pod rozdziałem! Ja i Justin szliśmy w kierunku mojego domu trzymając się za ręce. Czułam się jakbym miała w rękach cały świat, a jedyne czego mi teraz brakowało to nasza córeczka. Gdy szliśmy mieliśmy na własność cały świat, a na naszych twarzach widniał duży uśmiech. Nie rozmawialiśmy, nie było to teraz konieczne. Nasz związek był silniejszy niż jakiekolwiek słowa. Kochanie, chciałabyś poznać tatusia? Tak Mamusiu, ale gdzie on jest? W tym momencie ogromne.

Poddać się, a odpuszczać to dwie inne rzeczy. Tak dwa pieprzone długie, ciągnące się tygodnie. Melanie od tego czasu się do mnie nie odzywała. Wyszła od razu z mojego domu, a za nią jej wuj, posyłając mi spojrzenie, które mówiło, że to nie koniec naszej rozmowy. Jeśli myślicie, że nie próbowałem z nią rozmawiać to jesteście w błędzie. Hej, nic się nie stało, nie bój się mnie - powiedziałe.