My so called life? Óþroskasaga ungrar stúlku á þrítugsaldri. Miðvikudagur, febrúar 04, 2015. Hátíðirnar koma og fara og ekkert blogga ég. Byrjun árs ruglar mig alltaf. Ég rugla þessu endalaust saman, þ. ég veit ekki hvort nýtt ár er að byrja eða nýtt skólaár. Þannig fannst mér í gær eins og Hallóvín væri á næsta leyti. Laugardagur, nóvember 01, 2014. Skyldan kallaði eiginmanninn á ráðstefnu.

Er soldið sár og reið. En á sama tíma er ég glöð. 2009 ó mæ soldið geyst farið í tölurnar! Hlakka til að gera svo margt á þessu ári. Best að reyna hrista þetta af sér og reyna ákveða hvað ég vil. Ég á ekkert við einhverja sérstaka einstaklinga þegar ég er að nefna þetta, heldur bara almennt. Kannski ég ætti að halda blaðamannafund á Hóteli um sambýl.

Lo que uno desea, uno lo cumple. El humor y la tímidez generalmente se dan juntos. Tú no eres una excepción. El humor es una máscara y la tímidez otra. No dejes que te quiten las dos al mismo tiempo. Hmmmm það er orðið langt síðan ég bloggaði síðast. annaðhvort hlýt ég að eiga svona svakalega óspennandi líf. eða þá að lífið mitt er allt of viðburðaríkt til að hanga fyrir framan tölvuna. ef ég mætti velja myndi ég kjósa seinni kostinn.

Það útskýrir af hverju ég þurfti nauðsynlega að prófa mig áfram með nýja síðu með sama nafni nema bara hjá wordpress. Þetta sagði Ásta and allir. Svo er alltaf óneitanlega skaplyftandi að ná að þvo fatahrúgur og lenda ekki í nærbuxnaskorti og sjá eldhúsið skínandi bjart. Og þó hnoðrarnir sem fjúka í loftinu úr trjánum séu sjarmerandi eru rykhnoðrar inni það ekki. Ég lendi alltaf í vandræðum með að eiga bara milliföt .