Chciałam Wam opowiedzieć pewną piękną historyjkę. Otóż dziewczyna o imieniu Karolina wchodzi sobie jak gdyby nigdy nic na Bloggera, aby zobaczyć czy ktoś może nie dodał rozdziału, czy może Tini nie zamierza przyjechać do Polski. Gdy wchodzi tak codziennie pierwsze co jej rzuca się w oczy to jej blog o Violettcie, ale dzisiaj postanowiła na nim napisać. I podziękować za 4,000 wyświetleń. Kocham te osoby, które mniej lub bardziej przypadkiem natrafiły na tego durnego bloga, może nawet skomentowały.

Sobota, 15 lutego 2014. Mam do was pytanie czy chcecie żeby ten blog blogował istniał? To odpowiadajcie w komentarzach. A jak będziecie chcieli żeby ten blog jeszcze istniał to będziecie dodawać komentarze? Udostępnij w usłudze Twitter. Piątek, 7 lutego 2014. Czwartek, 6 lutego 2014.

Niedziela, 8 stycznia 2017. I zrozumiał, ja mu ufam. Ale nie wiem jak z Leo. Trochę za dobrze go znam. Prędzej czy później się dowie, bo niestety lub stety będę z nim w klasie. W domu przywitał mnie zapach zapiekanki makaronowej. Odłożyłam torebkę do pokoju i poszłam jeść. W kuchni była mama i osiemnastoletni Lukas. Czwartek, 5 stycznia 2017.

We live, as the dreams. Wtorek, 31 maja 2016. W tym momencie mam do was dosyć ważną informację. Ale chciałabym poinformować, że to opowiadanie prawdopodobnie nigdy nie zostanie skończone. Miałam pomysł na zakończenie, dokładnie opracowany epilog, wszystko było przygotowane już od kilku miesięcy. Ale jakiś czas temu coś mnie olśniło i stwierdziłam, że muszę wam o tym napisać. Tak, dokładnie o to mi chodzi - od zmiany .

Nauczanie powinno polegać na tym, żeby to, co się ma do zaoferowania uczniom, postrzegali oni jako drogocenny dar, a nie jako przykry obowiązek. Dzisiaj w naszej szkole odbyła się wielka uroczystość - Wigilia szkolna. Po kolędach przyszedł czas na życzenia, które złożyła wszystkim Gościom, Uczniom, Rodzicom i Pracownikom szkoły Pani Dyrektor.