Czemu z jej ust akurat teraz musiał się wydobyć tak gardłowy odgłos? Odchrząknęła, po czym dodała głośniej. Nie boisz się tak sama włóczyć w nocy po lesie? Po pierwsze nie włóczę się po lesie, tylko na jego skraju, a po drugie swego diabli nie biorą.

Nie mogłam przestać oddychać tak łapczywie, jakby zaraz mieli odciąć mi TLEN. Co ja takiego zrobiłam? Chwyciłam mechanicznie swoje rzeczy i uchyliłam okno. Jakoś nie widzi mi się dzisiaj umierać. Już przekładałam nogę przez parapet, kiedy poczułam silny uścisk po obu bokach. Dopiero teraz zerknęłam w dół zdając sobie sprawę z tego, że jesteśmy na piętrze.

Pewnie każdy wie jaki cel ma ta notka. Przybywam z dwoma nowymi blogami. Nie mam wpływu na waszą opinię, ale mam nadzieję, że jednemu jak i drugiemu dacie szanse. Samantha w szkole była niewidoczna od zawsze. Nie była wzorem modowym, szaloną imprezowiczką, czy też uwielbianą królową szkoły. Nie wyróżniała się niczym, poza jedną, wydającą się nieistotną rzeczą. Sam była szarą, zwyczajna dziewczyną. Do czasu, aż jej blog stał się najchętniej czytaną lekturą w szkole.