Wednesday, June 24, 2015. Pensaba no volver a escribir aquí pero al final, como siempre, termino volviendo para soltar un nuevo vómito igual o más irrelevante que los anteriores. Me quejo por quejarme, ya sé, mi perspectiva ultranegativa de la vida no da para más y mi aislamiento no hace si no alimentar lo anterior. Vaya alarde de autocomplacencia, sí. Pero todo tiene un por qué. Pero eso queda muy lejos desde cualquier perspectiva posible. Joder, es algo tan obvio que no me había parado a pensar en ello.

چتر مهربانی ات برای تمام کسانی که زیر باران. دانه دانه چترها را باز کردم. روزی زیر همین باران بی امان. این چنین بی چتر می مانم. مهر ماهیا دلشون یه دریاست. دلم یک کوچه میخواه د. بے بن ب ست . و بارانے ن م ن م . که ک مے با ه م راه بر ویم. میشی کسی که حسش نابه. میشی کسی که بودنش یه هدیه اس برای بقیه.

Sexta-feira, 26 de agosto de 2011. Escolho meus amigos não pela pele ou outro arquétipo qualquer, mas pela pupila. Tem que ter brilho questionador e tonalidade inquietante. A mim não interessam os bons de espírito nem os maus de hábitos. Fico com aqueles que fazem de mim louco e santo. Deles não quero resposta, quero meu avesso. Que me tragam dúvidas e angústias e agüentem o que há de pior em mim. Para isso, só sendo louco. Escolho meus amigos pela alma lavada e pela cara exposta.

Les n 1 sont Rap and RnB.