Świt przerywa często najpiękniejsze sny o nim. Nie pojmuję dlaczego dobrałeś sobie mnie za partnerkę, jeśli tak bardzo cię odpycham! 8211; krzyknęłam, uprzednio chwyciwszy blondyna za przedramię, zmuszając go tym samym do przystanięcia. 8211; przyznałam zgodnie z prawdą, uniósłszy nieco głowę. Ponownie szarpnęłam ramionami, na krótką chwilę odrywając je od podło.

Naruto Shippuuden OST 2 - Samidare. Wsłuchując się w głuche echo, oczekiwała jakiejś reakcji, jednak odpowiedziała jej jedynie cisza. Kiedy zrezygnowała i już odwracała się, żeby zawrócić, drzwi zaskrzypiały ciężko, a półnaga sylwetka wsparła się o framugę. Poczuła się winna niezręcznego milczenia, które zawisło między nimi. 8211; zapytała ze szczerą, najzwyklejszą w świecie troską, choć starała się zachować maskę obojętności. Niepewnie usiadła na skraju łóżka, przysiadając zmiętą pościel.

To nie jest list, a jedynie kolejna opowiastka, stwierdzenie. Będąc na tym świecie tak długo, że aż sam zaczynam się poniekąd w tym gubić, widziałem wiele odsłon słowa odwaga. Czym więc było w przypadku Dinto Uchihy? Co myślała jego siostra, znalazłszy zwisające na sznurze ciało w zadymionej kuchni? Chociaż były.

You better kill me before I kill you. On 11 Luty 2015 by Nada no Baka. Nie kłamstwa, lecz prawda zabija nadzieję. W pierwszej chwili nie wiedziałam, co się dzieje. Posłałam mężczyźnie pytające, pełne dezorientacji spojrzenie, poprawiając poły skórzanej kurtki, tak naprawdę nie będąc pewna, co właściwie chciałam i powinnam zrobić. Nie spodziewałam się takiego obrotu spraw, nie miałam pojęcia, czy nie lepiej byłoby wykorzystać zamieszanie i uciec, jednak mimo wszystko moją pierws.

8222;To, czego tak bardzo się boicie, tkwi w was samych. Nie wiem, co się ze mną działo. Co tak właściwie się wydarzyło? Wciąż zadawałam sobie to pytanie. Nie, to nie prawda. Zadałam je sobie jedynie raz. Lecz czy minęła chwila, czy cała wieczność? Słowo to zazwyczaj miało dla mnie jakiś patetyczny i nieprawdziwy wydźwięk. Ale tym razem brzmiało jak najbardziej sensownie. Bo ile tak naprawdę czasu upłynęło? Nie, to niemożliwe pod żadnym względem. Trwałam w tym stanie nie zdając sobie spra.

Automatycznie obróciłam się, czując jak moje policzki zalewa fala szkarłatu. Nie wiedziałam jakim cudem nie udało mi się wykryć jego obecności. Chyba mi nie uwierzysz jak powiem, że nic nie widziałem? Ciemnowłosy chłopiec uśmiechnął się szeroko, w całkowitym samozadowoleniu. Nie byłam w stanie wydusić z siebie żadnego słowa.

Człowiek najprawdopodobniej rodzi się z długiem, którego nigdy nie może spłacić. Sobota, 5 września 2015. Jak tylko kobieta zamknęła za sobą drzwi odetchnąłem z ulgą. Nigdy w życiu nie sądziłem, że ktokolwiek wywoła we mnie takie uczucia. Przed oczami miałem nadal błagającą mnie o litość dziewczynę, a ja nie mogłem wyrzucić tego obrazu se swojej głowy. Cały czas pamiętam to przerażenie i ogromny żal który wtedy mi ukazała. Wiedziałem, że gdybym zmusił ją do podpisania tej cholernej umowy, nie dawałoby mi.

Kiedy się obudziłem, początkowo nie czułem nic. Zupełna pustka wypełniała mój umysł, który wydawał się oczyszczony ze wszystkich problemów codzienności. Było to uczucie przyjemne, a że nie spodziewałem się dosłownie niczego, żaden lęk nie przeszywał mojego serca. Po kilku minutach, gdy powieki rozkleiły się już na dobre, dotarło do mnie, że cały czas wpatruję się w biały sufit. Jeszcze niewiele do mnie docierało. Ocknąłem się, a przy moim łóżku stała, wy.

No one know but I could love you more. Jesteś z siebie dumna? 8211; zapytał, marszcząc gniewnie brwi. Chłód jego spojrzenia zdawał się przenikać do kości. Nawet mnie nie denerwuj! Wjechałeś we mnie, bo nie potrafisz poprawnie odczytać znaków drogowych! Nie będziesz mnie pouczać, panno. W takim razie dzwonię po Madarę.

Odkąd byłam dzieckiem, kiedy dotknął mnie jakiś problem, kiedy bałam się lub było mi smutno, chowałam się do szafy. Zamykałam drzwiczki i siedziałam tam z podkulonymi nóżkami, dopóki mi nie przeszło. Zazwyczaj trwało to dosyć długo, także miałam czas na przemyślenie wielu spraw. Może nawet zbyt wielu, bo zdarzało się, że zbytnio dawałam się ponieść wyobraźni. Do dziś się z tego śmieję. Przystosowanie o jakie mi chodzi.