Niedziela, 31 maja 2015. Będziemy teraz tak sobie siedzieć i milczeć - powiedziałam zirytowana jego obojętnością w stosunku do mnie. Myślałam, że ma takie same plany jak ja czyli, że chciał porozmawiać. Dobrze wyglądasz w tej koszulce - odparł, uśmiechając się zawadiacko, zupełnie ignorując moje słowa. Założyłam nogę na noge, odgarnęłam włosy z twarzy i kontynuowałam mój monolog. Czy ta strzelanina popsuła jego szyki? Po odświeżen.

One touch and I was a believer. Czwartek, 6 sierpnia 2015. - Z trudem wydusiłam z siebie te kilka słów, odsuwając się od niego. Chciałbym żeby była tu z nami. - Wstał i odwrócił się w moją stronę. To całe porwanie było błędem, swoją drogą niezbyt oryginalnym, który możesz naprawić. Odwieź mnie do domu, proszę. - Usiłowałam go przekonać do swoich racji. No właśnie, nie do końca.