Saturday, March 26, 2011. semoga hari ini memberikan anda semua keceriaan dan kebahagiaan yang anda semua inginkan. chewahh formal plak kali ni hahaha. okey2, entry kali ni cek nak kenang2 sikit kegembiraan cek masa zaman. antara tahap persekolahan yg paling bagi kesan dalam hidup cek ialah masa form6. We are 23 now! Pautan pada catatan ini.

Kolejna notka informacyjna, która niepotrzebnie tylko zapycha blogosferę. Naprawdę żałuję tej decyzji, łzy właśnie napłynęły mi do oczu, bo nie mam pojęcia, co robić. Czasami odczuwam presję, bo wiem, że czekacie na nowy post, co sprawia, że co chwilę sięgam po laptopa, by napisać kolejną część, ale za każdym razem nic z tego nie wychodzi. Napisałam kawałek 7 rozdziału i na tym się skończyło. Poza tym ta historia jest zbyt poważna i smutna. Co chwilę David żali się nad swoim.

Nie-powiedziałam zasiadając do stołu-zawsze jest herbata-skwitowałam. Uśmiechnął się lekko i nalał pokaźną ilość mleka do miski poczym dorzucił ogromną ilość musli. masz tu telewizor? Um, mam ale. -przerwałam bo wciął mi się w pół zdania. Całkiem ładna jesteś-stwierdził, niczym rażona prądem wyst.

Posted in Ujar - ujar. On February 28, 2012 by Zhang He. Dan faktor lain yang tidak kalah penting, sudah jelas adalah makanannya. Biasanya saya tidak berselera makan pagi. Tetapi di sana, saya bahkan makan nasi dengan lahap. Menu-menunya beragam dan rasanya sangat kental Jawa. Ditambah suasananya yang menyenangkan dan penduduknya yang ramah, wah selera makan saya jadi berlipat. Semoga saya bisa sering-sering ke sana untuk berlibur.

Tuesday, May 4, 2010. I have read a lot of books. I have been on some sort of varsity team. I have run more than 3. I have been to Canada. I have been to Europe. I have watched cartoons for hours. I have tripped UP the stairs. I have fallen down an entire flight of stairs.