Tenk å høyra smakar, føla fargar, sjå lydar. Alt blir kopla til sansane. Tenk om sansane blei misforstått. Kva om lydane lenger ikkje kunne høyrast, men følast. Falma lyd, tristheita av en djup blåfarge, den høglydte lyden av knakende erter. Den aller finaste kunsten skapast av menneske med synestesi. Verda deira må vera mykje meir spennande enn mi. Men så har eg det ganske fin eg og, eg kan høyra sjøen.

No har me hatt fotofaget i eit halv år, og det er på tide å snu nasen mot sommar og eit nytt skuleår. Det har vore eit kjekt år med faget trykk og foto, og det er kjekt å ha denne bloggen å sjå tilbake på. Ein fin søndag fyllt med luft. Den siste oppgåva eg har arbeida med i faget trykk og foto er ei paroppgåve saman med.