تشت را پیش رویم گذاشته ام و مشغول چنگ زدن لباسهای کثیفم هستم. جورابهایی که از دیروز صبح به پایم بوده و پیراهنی که یک هفته است از تنم در نیاورده ام. نوشته شده در پرونده های شخصی.

این اصلا جواب نمی دهد.

و بهانه هايش براي باريدن. توسط یک پیرو از جنس احساس. باران مي بارد و من آكنده از حجم نبودن توام. بيا تا دست در دست هم قدم بزنيم و دلتتنگي ها را پشت سر بگذاريم. بيا با من قدم بزن! توسط یک پیرو از جنس احساس. كاش مي توانستم دلتنگي هاي نبودنت را شماره كنم. مانند عيدي هاي كودكي هايم.

اینجا نیمه ی تاریک ماه است. همه چیز مثل قبل است نازنینم. هیچ چیز تغییر نکرده جز من. جز منی که بال هایم را در یک جدال نا برابر به یک سرمایه دار کوفتی باختم و آن را در جعبه ای بزرگ گذاشتم و پستش کردم به مقصدی دور. خون خانه را گرفته بود. خون گلیم قشقایی را سرخ کرده بود.

با تو تا بي نهايت. پرم از هرچه که تو سکوت می نامی اش . و خالی ام از هرچه که تو صوت می دانی اش. که آن هم همان دلتنگی همیشگیست . آمدی و ثانیه های نبودنت را گرد گیری کردی. و رد پای نبودن هایت را پاک . گربه ای روی ایوان خانه پرید و. گلدان خشک و خالی ایوان را شکست. می شد کمی هم با طعم گس شب لاسی زد .

راستشو بخواي از وقتي رفتي هيچي تغيير نكرده! هنوز ميرم اون پاتوقمون يه قهوه فرانسه سفارش ميدم. تو خيابون هاي باريك و خلوت سيگار ميكشم. و تو شباي باروني زير بيدمجنون ميشينم و به صداي بارون گوش ميدم. روی یک تکه کاغذ بنویسی.