Sobota, 10 października 2015. Dzisiaj z samego rana ruszyliśmy w dalszą drogę. Noc minęła spokojnie, jednak wszyscy sądziliśmy, że to cisza przed burzą- dosłownie. Niebo było zachmurzone jakby mój ojciec zapomniał dokręcić żarówkę czy coś takiego. Staram się być jak najbliżej Amber. Chcę żeby wiedziała, że może na mnie liczyć. Am macha mi ręką przed oczami. - Pytałaś o coś? Może mu przejdzie- wzdycha. Twoja ciocia była przerażona- przypominam sobie.

Boże Święty, jak długo mnie tutaj nie było. Jak strasznie mi wstyd, kolejny raz. A co jeśli się wypalam? Przez te kilka miesięcy nie napisałam nic. Nie chodzi o to, że nie mam pomysłów, bo moja głowa jest nimi zasypana. Siadam, włączam Worda i nic. Po prostu nie potrafię napisać ani słowa. Nie zamierzam zawieszać ani kończyć bloga, o nie! Życzę miłych wakacji i wspaniałych wspomnień z nimi związanych. Wydaje mi się, że to byłby lepszy pomysł. Jeszcze się nad tym muszę zastanowić.

Sobota, 13 września 2014. James powiedz, kiedy minęły te dwadzieścia dwa lata naszego małżeństwa? Zapytała roześmiana Lily Potter. Jeśli nie liczymy czasu, w którym byliśmy martwi to jesteśmy małżeństwem dopiero siedem lat kochanie- oznajmił jej James. W niebie małżeństwo nie straciło ważności- uśmiechnęła się pani Black. W takim razie za rok wasza 25 rocznica- stwierdził pan Potter. Jak to wszystko szybko mija- stwierdziła Moll Weasley. A, co to som Huncwocie? .

5 MIESIĘCY WCZEŚNIEJ- DOLINA GODRYKA. James Potter zza szyby obserwował dzieci, które pukały od domu do domu zbierając cukierki. James w brzuchu czuł niepokój. Na całym ciele miał gęsią skórkę. Dobrz4e pamiętał ostatni raz kiedy tak się czuł. Wiele lat temu w tym samym domu, schowany w ogromnym zegarze. Czuje na ramieniu ciepłą rękę. Ona stoi tam, z dzie.