Om du vet svaret, v.

Wiesz w ogóle, gdzie mamy dotrzeć? Unosiliśmy się w mlecznych, ciężkich oparach, a towarzyszyły nam pełne niepokoju popiskiwania manty. Do jednej ze stacji Podziemia. Wzrok Williama utkwiony był gdzieś w przestrzeni. Odsunęłam się od niego i opadłam na wirtualny grzbiet tworu Xany, krzyżując nogi i ramiona, i starając się przebić spojrzeniem przez cyfrową mgłę.

Stark co ty wyprawiasz - krzyknęłam. Teraz to on zrobił głupią minę. - Jak możesz po tylu latach przychodzić do mnie i od razu całować! W ogóle skąd wiesz gdzie mieszkam! Wolf - zaczął powoli. - Przecież sama mnie zapraszałaś. Nie pamiętasz? Spotykaliśmy się w kawiarni. Nie spotkałam cię od ukończenia Kadic. Bo nie było - odezwał się ktoś.