1 Nauczyłaś mnie chyba już, wszystkich najlepszych rzeczy. 2 Bez Twych rąk i Twoich ust, chciałem uczyć się życia. 3 Teraz, kiedy pytasz mnie, nie mam nic do ukrycia. 4 Ile wart jest bez Ciebie, ile wart jest mój świat? Nie dokończony most, który chciałbyś przeskoczyć. Historia jest czystą fikcją literacką. Żadne z opisanych tu wydarzeń nigdy nie miało miejsca. Jeśli masz problem z odróżnieniem fikcji literackiej od rzeczywistości - nie czytaj.

Nie do wszystkich pewnie dotarła ta smutna wiadomość, dlatego piszę tego posta. Zaczynam od nowa, dlatego co najmniej do końca tego roku kalendarzowego nie pojawi się tutaj nowy rozdział. Wiem, ze niektóre osoby nie chcą, abym to robiła, co zakomunikowały na asku i w komentarzach pod ostatnim rozdziałem, ale muszę to zrobić. Złożyło się na to wiele spraw dotyczących fabuły itp. , które utrudniają mi pisanie.

Piątek, 20 grudnia 2013. Znacie to piękne uczucie, gdy budzicie się rano przy osobie, którą kochacie? Gdy otworzyłam oczy, obok mnie leżał Zibi, czyli jednak te wszystkie wydarzenia nie były pięknym snem. To już jakiś postęp! No, a na dodatek wyobraźcie sobie ten piękny widok, jeszcze śpiącego siatkarza. I jak tu się nie uśmiechać? Wstałam tak, by nie obudzić mężczyzny, niestety, nie udało mi się to. Spytał Zbyszek, gdy tylko zdążyłam wstać, kierując się w stronę łazienki.

Wiele czasu spędziła na rozmyślaniach. Zamknęła oczy i ukazał jej się widok Ignaczaka stojącego w progu pensjonatu. Przechodził ją dreszcz, kiedy niemalże znów czuła jego wargi na swym nagim obojczyku. Niestety to musiały być tylko marzenia. On był w Rzeszowie, a ona na drugim krańcu Polski. Nie mieli fizycznego kontaktu, nie spotykali się. Czy jeszcze wróci, na wakacje? Czy może tak po prostu, znów zjawi się w progu? Usłyszał pukanie do drzwi. Tak W czym mogę pomóc? Niestet.

Wiem, nic dla was teraz nie dodaję. Jak tylko coś mi zaświta to napiszę. Tymczasem zapraszam was na bloga mojej koleżanki. Będzie ona opisywała tam swoje przeżycia z meczy, dodawała zdjęcia i poruszała dużo ciekawych tematów. Środa, 2 lipca 2014.

Sobota, 22 listopada 2014. Ludzie marzą o szaleńczej miłości, ale nie zdają sobie sprawy z tego, gdzie ich to szaleństwo może doprowadzić. Inez, 26-letnia kurtyzana, femme fatale z sercem skutym lodem. Czy młody mężczyzna będzie w stanie rozpuścić jej zimne wnętrze swoim gorącym i prawdziwym uczuciem? Just gonna stand there and watch me burn,.

Epilog, czyli ktoś umarł, by ktoś mógł żyć. Czy jest coś gorszego od tego cholernego bólu i rozpaczy, zalewającego cały twój umysł, paraliżującego ciało i rozum? Czy jest na świecie coś bardziej rozbijającego serce na drobne kawałeczki, od śmierci? Nie, nie ma, a ty nigdy nie pogodzisz się z losem. Siedzisz na cmentarnej ławeczce, przy marmurowym nagrobku. Nagrobku, pod którego czeluściami spoczywa ciało twojej ukochanej. Boże, dlaczego? Cofnijmy się kilka miesięcy wstecz.

Niedziela, 25 maja 2014. Z przykrością muszę Was poinformować, że zawieszam bloga. Najprawdopodobniej wznowie go dopiero przed nowym sezonem klubowym. Wiem, że pewnie kilku z Was będzie przykro, ale po prostu wena opuściła mnie zupełnie.