Angel, długo jeszcze? Przepraszam, byłam umówiona z panem Corelinay. Pokój numer 203, pan Corelinay już czeka. Więc Angelo, w końcu przeanalizowałaś moją propozycję i zgadzasz się? Tak-odpowiedziałam niepewnie, ale z uśmiechem na twarzy. Właściciel spojrzał na nas wszystkich, zatrzymując swój ciepły wzrok na mnie. Nie traćmy czasu, zróbmy jakieś próbne zdjęcia! Wenus jesteś piękna, zwłaszcza na tym zdjęciu w sukni ślubnej-znacząco się uśmiechnął.

Sobota, 28 maja 2016. Poczułam, że Bruna już nie ma obok mnie. Rozbudziłam się i zbiegłam na dół do kuchni skąd słyszałam krzątanie się. Mój słuch mnie nie mylił i dojrzałam tam moją zgubę, która na sam mój widok obdarzyła mnie wspaniałym, śnieżnobiałym uśmiechem. Dzień dobry księżniczko-ucałował moje czoło. Spotkamy się jeszcze kiedyś? Dasz mi swój numer? Co wy tu robicie? Ten tylk.