Czwartek, 23 marca 2017. Czułam promienie zachodzącego słońca na nosie. Zachodzącego? Przecież ledwo co żegnałam jego cudowny blask, stojąc na stromej skale. Otworzyłam oczy i rozejrzałam się czynnie po jaskini, w której się znajdowałam. Wtem podeszła do mnie uzdrowicielka i o wszystko dokładnie mnie wypytała. Kim jestem? To ty nazywasz się Hiko. Wiesz, kim jestem? Orzeł, przy.

Cześć, jesteś nowa? Odwróciłam się. To fajnie, nieprawdaż? W moim głosie zawitał sarkazm. Ymm - wilk nie wiedział co powiedzieć. Słuchaj, nie lubię towarzystwa, nie lubię rozmawiać, nie lubię zapoznawać nowych wilków, więc idź. To jak będziesz funkcjonowała w watasze taka odizolowana? A tak w ogóle jak się nazywasz? Na to pytanie już wypadało odpowiedzieć.

Poniedziałek, 27 marca 2017. Może chcę, a może nie chcę. Przecież zanim cię poznałem jakoś sobie radziłem. Nie mogą zrobić mi nic więcej niż mnie zabić, a to nie jest zbyt wygórowana cena za to, co dzięki tobie miałem. Proszę - podeszła do mnie - Nie zostawiaj mnie znowu. Dlaczego mam nie odchodzić? Przecież to wszystko co przeszliśmy.

Kotka uśmiechnęła się do mnie przebiegle na co prychnąłem. Uśmieszek od razu zszedł jej z pyszczka. Chodź, usiądź z nami. - Uśmiechnęła się do nas ciepło. Wskoczyłem na miejsce obok Liderki, a Sky usiadła na jednym z foteli jak najdalej ode mnie i byłem cholernie zadowolony z tego faktu. Miałem jej już serdecznie dość. Liderka uśmiechnęła się promiennie i spojrzała na Sky i pozostałą dwójkę.

Od dzisiaj każda seria składająca się z minimum dwóch opowiadań, obdarzana jest dodatkową etykietą. Dzięki temu, chcąc przeczytać serię od początku do końca, wystarczy wejść w jej tag, widoczny na dole każdej z części. Etykiety nie będą widoczne w chmurze w prawej kolumnie bloga. Poniedziałek, 17 kwietnia 2017. Jesteś pewien, że tu jest bezpiecznie? .