Mimo ludzi w pracy, już nic nie naprawi tego, co tam ostatnio przeżyłam. Pierwszy raz zechciałam po prostu się rozpłynąć, zniknąć, zemdleć, uciec, popłakać się, cokolwiek. Nie będę dłużej tkwić w tym bagnie. Jestem chora, mam problemy, chcę mieć spokój, odpoczynek, a potem zająć się studiami. Nie chcę tam już wracać.

Nie nie chodzi o taką, rzepkę do jedzenia. W każdym razie, jakoś się żyło, młodego nigdy to nie bolało, a przynajmniej nigdy nie piszczał. A ona sobie spadała i wskakiwała. Objawiało się to tylko tym, że krzywo chodził. Środa, marca 05, 2014. Piątek, 14 lutego 2014. To nie mój pies! Coś co .