Se fryn era e ngrohtë. E dashurisë - që vjen. Bashkë me erën e luleve. Natës dhe erës së prillit. Ju tregoj për ty - për ndjenjat. Që ma shtojnë ritmin e zemrës. Tek shpirti im ishin sekonda. Ti sërish je larg meje - shumë larg. Dhe unë vazhdoj të kënaqem. Duke biseduar me erën dhe natën. Retë e qiellit nuk na.

Naim Fetaj - Shtatë poezi. Varre krejt na u bënë. Rrallë ndër këngë a vjersha. Pak më keq se ju. Po na vret dhe heshtja. I japin gji dhe malit. I ruajnë dhe sytë e ballit.

Kujtime nga ditët e vjeshtës. Ditë vjeshte me shumë ngjyra, dhe e freskët. Kam një bindje, një si parandjenjë, se stina e vjeshtës kërkon buzëqeshjen e ecurisë së jetës. Vjeshta ka dëshirë dhe aftësi të tregojë magjinë e rrjedhjeve të ujrave, por më shumë të zbukuroj lumenjtë. Nga që i kam përjetuar për disa dekada stinët, ato më kanë lënë gjurmë dhe disa dëshira që dua ti kërkoj saktësisht në stinën e vjeshtës.

Rrahim Sadiku - Duke ushqyer jetën në nisje. Duke ushqyer jetën në nisje. Gjithnjë shkimin e mendjen tej. Te një botë ndryshe, miku im, te një botë ndryshe . Etjeve për të ngjitur lartësitë. Duke ushqyer jetën në nisje. Ku ndryshimin e gjeje deri në pakufi. Gjithnjë mendjen e shikimin tej. Diesen Post per E-Mail versenden. Shaban Pllana - METAFORA E VENITUR. E loti ngrin në vargje.

Në zëmrë time thahesh e mbin i gjelbër e i ri,. E unë mbetem tokë pjellore. Për dashurinë e urrejtjen,virtutet e veset e tua,. Por malli u bë erë e kërkon të kthehet atje, tek ti,. Ndaj pritmë me ajër e dritë e ngrohtësi dhe mua. E atje jam i papunë,i pabukë,anonim,.

Një zë i ngjirur,. Si një vullkan i papërmbajtur,. Furtuna në maja të plepave. I përtyp ëndrrat e saja të pazbërthyera. Prej një rrënje në tjetrën,. Hulumtoj prejardhjen e njeriut,. Gjethet më shikojnë me xhelozi,. Çdo ditë dhe në secilin hap,. Hasi ekuacionet me shumë të panjohur. Ndonjëherë, as vetë nuk di,. Se kush isha dje dhe kush jam sot! Pasqyra e vjetër, si çdo herë, më shikon.