Środa, 19 sierpnia 2015. Prawie każdy mag słyszał o Smoczych Zabójcach. Jednak w cieniu smokobójców istnieją magowie silniejsi. Przez zdradę jednego z nich, ostała się jedynie ósemka użytkowników boskiej magii. Co jeśli ktoś zapragnie wyginięcia wspaniałej mocy, jaką bogowie przekazali swoim wychowankom? Co jeśli z każdym dniem, szansa na ich przeżycie będzie malała? Co jeśli ostatnią nadzieją Godslayerów okaże się Fairy Tail? .

Taka przewidywalność to żadna frajda dla cioci Yashy.

To miejsce zaczęło mnie już nudzić. Monotonność mojego życia z każdym dniem denerwowała mnie coraz bardziej. Odkąd umarłem i tu trafiłem, dostawałem wszystko co zechcę. Opis, którego nauczyłem się w szkole, różnił się od rzeczywistego obrazu piekła. Wspominałem już, że jestem demonem? Na początku wydawało się, że luz i przestrzeń są najlepszą rzeczą, ale teraz już wiem, że nie za taką cenę. Demon nie jest w stanie .

O czym ty mówisz? 8211; wypalił po chwili ciszy. Nadal był lekko zaszokowany słowami dziewczyny, ale przecież nie mógł pozwolić by coś takiego zrujnowało jego szansę na znalezienie wyjścia. Może tak miało być? Może właśnie ta informacja była kluczem do rozwiązania zagadki ufundowanej przez demona, który pewnie znów siedział w jakimś kącie i go obserwował.

Koło małej, bordowej ławeczki leżała kobieta, na oko trzydziestoletnia. Miała długie, blond włosy. Jej cera była jasna, a może i nawet tak blada, jak biała ściana. Kobieta uchyliła powieki, ukazując śliczne, niebieskie jak głębiny oceanu, oczy. Niegdyś tańczyły w nich iskierki radości, zaciekawienia światem. Pewien pan ma złe zamiary, związane z tobą. Będzie cię potrzebował, gdy skończysz szesnaście lat. Jeżeli jednak cię znajdzie, daję.

Cisza Długa, nieprzerwalna chwila błogiego spokoju. Nie wiedziałam, ile czasu tak trwałam. Dryfowałam po pustej przestrzeni, która wydawała się nie mieć końca. Jasność otulała mnie ze wszystkich stron. Sunęłam do przodu, unosząc się jak obłok. Czy ta bezkresna wędrówka kiedyś się skończy? Gdzie ja właściwie się znajdowałam? Kiedy Cię nie widzę, to szaleje moje serce. Nie potrafię zapanować nad jego nierównym .

Wtorek, 3 listopada 2015. 8212; O Boże, Boże, Boże. Tego było dla niej po prostu za wiele. Czuła się, jakby ktoś wyszarpał jej dusze i wepchnął do zupełnie innego ciała, ciała, które jej nie słucha, ciała, które wczoraj wyczyniało rzeczy, o których jej wstyd było nawet pomyśleć. Tylko Cana nadal stała na środku pokoju, zanosząc się śmiechem. 8212; Coś czuję, że to będzie zabawne.

Wiedział już kto przy nim jest, zanim głęboki głos przeszył jego serce na wskroś. Drżącymi rękami odnalazł umięśnione ciało brata i objął je, ledwie powstrzymując łzy.

Jako iż nagle słuch o Ran Nishi zaginął, postanowiła ona wrócić do was z podróży w poszukiwaniu weny, by złożyć piękne, świąteczne życzenia! Myślę, że nadszedł w końcu okres, kiedy czas wziąć się za siebie, dlatego po tych wszystkich wspaniałych prezentach, postaram się, aby przyfrunął do was jeszcze jeden, w postaci kolejnego rozdziału. Całuję i ściskam bardzo mocno.

Info daję również tu, bo mam na tym blogu najwięcej obserwatorów. Co prawda mam nowy komp, ale internet muszą dopiero zrobić. Jak dobrze pójdzie będzie to już w październiku. Najwięcej szczegółów znajdziecie na innych moich blogach. Niczego nie zamierzam porzucić i zapewniam, że każde opowiadanie ma się dobrze i TwM! Też to dotyczy. Dzięki temu mam czas na korektowanie drobnych literowek i błędów oraz dopracowanie, niektórych szczegółów.