Co by było gdyby ? Czwartek, 30 czerwca 2016. Byłam w szoku moim oczom ukazał się Peter. Mój kochany Peter, ale to nie było wszystko za nim wpadły kolejne osoby. Zobaczyłam jeszcze Kubę i Maćka, Julkę, Grześka i Krzysia. Nawet nie wyobrażacie sobie w jakim. Łzy zaczęły mi same automatycznie napływać najpierw do oczu, a później poczułam je nas swoich policzkach. To ja pójdę zajrzę później- powiedział Marek i już go nie było. Co wy tu robicie? Tylko to potrafiłam powiedzieć.

Środa, 20 maja 2015. No i jak wam poszło? Powiemy ci potem. To ja też nic ci nie powiem. Co masz na myśli? Nic Potem ci powiem. Tak jak obiecał Maciek, niedługo potem zjawił się pod naszym domem. Wpadł z impetem i krzyknął nasz synek. Bardzo dobrze, ale po zawodach zaatakowały go fanki. Jak dalej będziesz tak skakał, to ciebie też tak będą atakowały.

Czwartek, 17 lipca 2014. Po oczepinach połowa gości zaliczyła zgon. Siostra panny młodej również była podpita ale trzymała się na nogach. Z pełną świadomością poprosiła Kota o jeden taniec. Nie jesteś taki zły, wiesz? Szepnęła do ucha chłopaka. -zaśmiała się, a chłopak obrócił się dookoła własnej osi. Wiem-poruszał brwiami i ponowie ją obrócił. Mało-skłamał, bo chciał jak najszybciej znaleźć się z dziewczyną sam na sam.

Knowing me, knowing you there is nothing we can do. Środa, 8 czerwca 2016. Termin mojego porodu zbliżał się nieubłaganie szybko. 4 tygodnie do końca to niby mało, ale w naszym przypadku to nadal była wieczność. Krew od dawców, którzy z dobrego serca postanowili pomóc naszemu choremu synowi, nie wystarczała. Choroba była złośliwa, uparta. Jedynym ratunkiem była krew pępowinowa od szkraba, który wciąż zamieszkiwał pod moim sercem.