بی انسانها زیستم بی ترانه هرگز. فقط کمی از من باقی مانده. فقط کمی که از همه ی گذشته ام قوی تر است. نوشته شده در سه شنبه پانزدهم مهر 1393ساعت 1 قبل از ظهر توسط ساغر. همیشه تو را با خود خواهم داشت. در گوشه و کنار ذهنم. و در بطن آنچه هستم و آنچه از من باقی مانده. نوشته شده در جمعه دوم خرداد 1393ساعت 11 بعد از ظهر توسط ساغر. همه چیزمون بیش از حده. همه چیزمون بیش از حده.

گاهی ادم سر یه دو راهی قرار میگیره. اونوقت میاد خوبیا و لذت های انجام اون کارو با بدی ها و دعوا هاش میذاره تو کفه های ترازو و میبینه بدی ها خیلی بیشتره. اون ادم تصمیم میگیره به اشکاش اعتنایی نکنه. و اخرین پستشو اینجوری تمام کنه. یکی از دیالوگ های فیلم درباره ی الی. وقتی روی باند فرودگاه پامو زمین گذاشتم و باد سرد خورد تو صورتم باورم شد که تو مرزیم که به خونه نزدیکه.

قشنگ ترین روزهای زندگی من کنار رودخانه ی کارون یا شاید اروند! در ابادان درست شد. روزهایی که وقتی حتی داریشون غصت میشه و دلت میگیره چون میدونی دیگه هیچ وقت پیش نمیاد. خلاصه که شما بیاید عروسی من یا نه خیلی فرقی نمیکنه چون دقیقا همینی که اینجا تعریف کردم. برای تو که دوست داشتن را در سیصد و شصت درجه ی گوناگون معناهای تازه میبخشی.