اینجا خودمم و خودم . بدون هیچکس که ازش بترسم. امروز روز خوبی نبود هی. نمیدونین برای اولین بار توی مدرسه گریه کردم زنگ دوم که مطالعات داشتیم و برگه های امتحان دفعه ی قبل را میداد صدا زد مهدیه . دبیرمون کشته مارو به خدا! .

این هفته اصلا حالم خوب نبود و هیچکی هم نفهمید. دلم به آخر هفته خوش بود که بچه ها میان یه کم دور هم جمع خوش میگذرونیم و کمی آروم میشم. ولی بی معرفتها برنامه رو کنسل کردن و خیلی هم بی تفاوت از من گذشتن. منی که بخاطرشون و اینکه آخر هفته مرخصی باشم اینجا کلی جر و بحث کردم و آخرش از بالا استعفا دادم و با کم شدن 100000 تومان از حقوقم بهای سنگسنی پس دادم. الان هم در تنهایی هام تا جان داشتم اشک ریختم و مثل همیشه هیچکی نمی فهمه. کاش کسی به من هم اهمیت میداد یا حداقل منو می دید. باز هم همون حس اضافه بودن دارم.

La position des blocs a été enregistrée. Tu a un tro bell bouille jkif bien. Plein de boneur avc ta doudou. Bisous mister dsl du dérengemen. Trè mimi crakan toi hihi.

Abonne-toi à mon blog! Que dire je ne sais p.