Czwartek, 2 lipca 2015. Staliśmy przed drewnianymi drzwiami i nasłuchiwaliśmy niczym małe dzieci. Czułem się co najmniej dziwnie w zaistniałej sytuacji, ale pomysł Naruto nie był taki głupi. Stan pacjentów to tajemnica lekarska, więc ani Kakashi, ani tym bardziej Tsunade nie zdradziliby nam informacji na temat poszkodowanego oddziału ANBU. Ktoś był w stanie zmasakrować ANBU. ANBU, cholera! Przełknąłem śl.

W sumie, powinienem się cieszyć z tego, że tak prędko zniknęli mi z oczu, ale prawie natychmiastowo poczułem się samotny na wytyczonej trasie. Co z tego, że czuję się tak od dwóch miesięcy.

Jest jakiś zbyt miły dla mnie w przeciwieństwie do tego jaki jest dla innych. I już nawet dawno zapomniałam tamtą sytuację z klubu, do której nie chcę wracać. Zrozumiałam, że gdyby nie był pijany, nie postąłpił by tak. Zapytałam, siedząc na fotelu pasażera gdy on siedział na drugim fotelu i prowadził auto. Jak to się stało, że nigdy nie brałeś? No tak, najlepiej ud.